Αυτό το κακό με τον κορονοϊό δεν εξαντλείται με όσα γράφουν τα ΜΜΕ. Μη ξεχνάμε ότι καιτα μμε είναι μαγαζιά. Επιχειρήσεις. Έχουν έξοδα, υπαλλήλους, φως, νερό, τηλέφωνα, ΙΚΑ κλπ κλπ. Γράφουν, λοιπόν, ό,τι πουλάει. Ό,τι αρέσει στον κοσμάκη. Τρελό να περιμένει κανείς από τον καταστηματάρχη να μοστράρει στη βιτρίνα του μαγαζιού κάτι που δεν πρόκειται να αγοραστεί. Κάτι το οποίο δεν πρόκειται να προκαλέσει το ενδιαφέρον κανενός.
Θέλει καρπαζιά αυτός που λέει πως τα μμε κάνουν… λειτούργημα.
Τέλος πάντων, για να μη λέμε πολλά, τα μμε- και η ευθύνη δεν είναι όλη δική τους- κρατάνε τον πλανήτη στο σκοτάδι. Έχουν κλειστά πόρτες και παράθυρα σε πρόσωπα και γεγονότα που αξίζουν προσοχής, αλλά περνάνε στο ντούκου- εντελώς.
Λέγαμε για τον κορονοϊό. ”Την πανδημία την επιτρέψαμε εμείς, ίσως την προκαλέσαμε συλλογικά”. Το υποστηρίζει ο Ιταλός συγγραφέας Αλεσάντριο Μπόρικο (1958), πολυμεταφρασμένος στην Ευρώπη, και με πτυχίο φιλοσοφίας. Τι λεει ο άνθρωπος;
”Υποσυνείδητα ένα κομμάτι της κοινωνίας αναζητούσε τον Covid-19. Οι νέοι έχουν το ένστικτο ενός διαφορετικού κόσμου. Βράζουν οι νέοι, και κάποια στιγμή θα μας ζητήσουν το λόγο”. Αυτά λέει ο Μπάρικο και τα δημοσιεύω ως σχόλιο- ερμηνεία της προκλητικής παραβίασης των μέτρων προφύλαξης από τη μόλυνση. Λέω για τα υπαίθρια πάρτυ εκατοντάδων νεολαίων που με το συνωστισμό τους στο τσακίρ κέφι αγνοούν τον κίνδυνο της διασποράς του μικροβίου.
Διαβαστε ακομα: