Έπεσε η αυλαία της σαιζόν και στο θέατρο θα ανοίξει πάλι η σκηνή από Αύγουστο. Για να δούμε την ίδια παράσταση. Το ίδιο έργο. Έτσι συμβαίνει αν η παράσταση αρέσει. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως, η παράσταση είναι για να φεύγεις στη μέση, να κλαις τα λεφτά σου. Κι όμως κάθε χρόνο η δουλειά είναι μια από τα ίδια.
Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μια στο εκατομμύριο, να δούμε κάτι άλλο από τα γνωστά και στο προσεχές πρωτάθλημα. Τρελό, ε; Ο θεατρώνης να γνωρίζει πως το έργο δεν τραβάει, δεν κόβει εισιτήρια, δεν αρέσει, αλλά θα επιμείνει πάλι στο ίδιο θιασαρχικό σχήμα. Με τους ίδιους ηθοποιούς, το ίδιο σκηνικό, το ίδιο έργο.
Κάθε χρόνο ένα βήμα πίσω. Κάθε χρόνο οι ελληνικές ΠΑΕ απομακρύνονται από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι στην Ευρώπη. Επειδή ναι μεν οι ντόπιες ΠΑΕ αδιαφορούν να βελτιώσουν το δικό τους πρωτάθλημα και παραμένουν στο μια από τα ίδια, αλλά στην Ευρώπη οργανώνουν την παραγωγή, προκειμένου να παρουσιάζουν όλο και καλύτερο προϊόν. Και που κατέληξε το πράμα;
Ημέρα με τη νύχτα. Αυτή είναι σήμερα η πραγματικότητα. Η διαφορά ποδοσφαιρικά της Ελλάδος με την Ευρώπη. Και έφτασε να είναι μεγαλύτερη από ποτέ η απόσταση των εγχώριων ΠΑΕ που προκρίνονται στα ευρωπαϊκά κύπελλα με την… Ευρώπη. Αυτή είναι η αλήθεια όσο κι αν τρομάζει.
Προκρίνεται σε ευρωπαϊκή διοργάνωση η ΠΑΕ του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά για να φτάσει στους ομίλους θα χρειαστεί να αποκλείσει τρεις και τέσσερις αντιπάλους. Το χάος χωρίζει την όποια ελληνική ΠΑΕ με το πρώτο επίπεδο, με τα κλαμπ της αφρόκρεμας στην Ευρώπη. Το χάος.
Κανένα πρόβλημα για τους θιασάρχες μας. Τους μεγαλομετόχους των ΠΑΕ. Και την προσεχή θεατρική περίοδο θα καλέσουν τον κόσμο να δει το γνωστό έργο Το Μια από τα ίδια.
Διαβαστε ακομα: