Οι κακοποιοί έχουν δικαιώματα. Τι εννοεί ο παίκτης; Ο παίκτης εννοεί ότι δεν έχεις το δικαίωμα να φας το λαρύγγι του καθάρματος που μπουκάρει σε σπίτι μέσα και κάνει τη ζωή κόλαση δυο γερόντων, παππού και γιαγιάς. Αυτό εννοεί ο παίκτης, και μιλάμε για κεκτημένα δικαιώματα του παράνομου.
Θα συλλάβει η αστυνομία τον αλλοδαπό εγκληματία, αν τον συλλάβει, μετά από την δέκατη ή εικοστή ενέργεια του, ποιος ξέρει, και θα τον χώσουν μέσα. Δεν θα του κόψουν το χέρι, τη γλώσσα, τους όρχεις. Όχι τέτοια πράγματα. Είπαμε. Δεν είπαμε; Άνθρωποι είναι και οι ληστές, οι κλέφτες, οι όποιοι παραβαίνουν το νόμο και το κράτος, και η δικαιοσύνη, οφείλουν να τους αντιμετωπίσουν ανθρώπινα. Πολιτισμένα.
Ναι, αλλά δεν διορθώνεται το κακό. Κάτι πρέπει να γίνει. Και τι διάολο να να’ ναι αυτό, που θα φέρει αποτέλεσμα; Τουλάχιστον, να διστάζει άλλος, να τρομάζει στη σκέψη τι θα πάθει αν τον τσακώσουν.
Στη φώτο, οι οκτώ Γεωργιανοί μιας από τις συμμορίας που έγδυνε σπίτια σε κάθε περιοχή της Αττικής. Φοβερό, ε; Να αφήσουν κάποιοι την πατρίδα τους, την οικογένεια τους, το καφενείο τους, την παρέα τους, το κορίτσι τον γκόμενο της, και να κουβαληθούν στην Ελλάδα. Γιατί; Για να κάνουν το εύκολο επάγγελμα, αυτό ακριβώς που ήδη ασκούν συμπατριώτες.
Υπάρχει λύση στο πρόβλημα. Ποια είναι αυτή; Αυτά που αν γίνονται μένουν κρυφά δεν λέγονται.
Διαβαστε ακομα: