Απίθανο. Παράλογο. Αλλόκοτο. Ναι, αλλά πρόκειται για τον Υιό του Θεού. Και στο φινάλε έχουν μπροστά τους τον νεκραναστημένο Ιησού. Ένας, όμως, από τους μαθητές, πάντα σύμφωνα με το παραμύθι ο πιο πιστός, ο Θωμάς αφήνει τους άλλους ξερούς με την κουβέντα του:
– Δεν μασάω, πρώτα να πιάσω με τα ίδια μου τα χέρια τις πληγές Του από τη Σταύρωση, διαφορετικά δεν πρόκειται να βεβαιωθώ ότι πράγματι πέθανε.
Τιμάει η θρησκεία τον Θωμά, διότι αυτός εκπροσωπεί τον αληθινό πιστό. Αυτόν που έχει αμφιβολίες, αμφισβητήσεις, ερωτήματα. Όχι, δηλαδή, τον πιστό που έχει την τύφλα του. Όχι εκείνον που ο ίδιος έχει ανάγκη να πιστέψει, ας είναι αυτό το πιο εξωφρενικό, το πιο παρανοϊκό. Αληθινός πιστός είναι αυτός ο οποίος την έψαξε, και αφού διαπίστωσε με λογική την αλήθεια της άλφα πίστης, αποφασίζει να την ακολουθήσει.
Άρα!!! Μετά από 2.000 χρόνια δίνω πρώτος εγώ το Αληθές Συμπέρασμα της ιστορίας. Νίκησαν οι 11 απόστολοι κι έχασε ο Τομ. Όσοι έγιναν χριστιανοί τους είκοσι αιώνες που ακολούθησαν τη Σταύρωση εκφράζουν- στη συντριπτική τους πλειοψηφία- τους ένδεκα μαθητές, όχι τον Θωμά. Γιατί το 99,99% των χριστιανών θα πίστευαν χωρίς καν να τους περάσει η ιδέα να απλώσουν χέρι επί τον τύπο των ήλων (στο αποτύπωμα των καρφιών).
Διαβαστε ακομα: