Δημοσιογράφος παντρεύεται δυο χρόνια μόλις μετά το διαζύγιο του με την ΠΡΩΤΗ γυναίκα. Τονίζω τη λέξη ”πρώτη”, διότι διόλου απίθανο να είχε χωρίσει και από την δεύτερη σύζυγο. Το διαζύγιο δεν είναι αυτονόητο ότι αφορά απαραίτητα το πρώτο κρέμασμα.
Δυο σκεπτόμενοι άνθρωποι που αποφασίζουν να συγκατοικήσουν, να προχωρήσουν σε κοινή ζωή, όπως λέγεται, είναι το λάθος να παντρεύονται πριν περάσουν μαζί μια δεκαετία, τουλάχιστον. Μετά από συμβίωση δέκα χρόνων είναι το φρόνιμο να καλέσουν κόσμο και να κάνουν την τελετή του γάμου.
Δεν ξεχνώ τον δημοσιογράφο. Χώρισε και από την δεύτερη συμβία. Με την ευκαιρία, και για να ολοκληρώσω, την κουβέντα. Διαφωνώ και με το άλλο μυστήριο, λέει. Την βάπτιση. Να μη γίνεται σε βρεφική ηλικία. Χωρίς να ερωτάται το άτομο αν του γουστάρει να του φοράνε όνομα που δεν κάνει κέφι. Αν είναι της αρεσκείας του να τον στρατολογούν σ’ αυτό ή το άλλο θρησκευτικό δόγμα.
Να προχωρήσω; Γιατί το άλλο μυστήριο, εκείνο της εξομολόγησης. Γιατί κάθε μήνα, κάθε χρόνο; Αν όχι λίγο πριν τεζάρει κάποιος, ας ζητάει συγχώρεση κάθε 20 και 30 χρόνια. Για όλες τις αμαρτίες του μαζεμένες.
Διαβαστε ακομα: