Για να αντιληφθεί κανείς ποιος είναι ο άνθρωπος, αρκεί να λάβει υπ΄όψιν ότι ο φουκαράς ο Χριστός υποχρεώθηκε να κάνει θαύματα. Αυτή είναι η αιώνια κατάντια του ανθρώπου. Αιώνια διότι αυτό το κόλπο ισχύει μέχρι σήμερα. Για να πιστέψει ο άνθρωπος θέλει… θαύμα. Ένα ψέμα, δηλαδή. Κάτι απίθανο. Εξωπραγματικό. 

Σου λέει την αλήθεια. Και τον γράφει. Χωρίς θαύμα, ο τυφλός να ξαναδεί, ο κατάκοιτος να παίξει ματς σε τελικό κυπέλλου, η αλήθεια είναι άχρηστη. Για τον άνθρωπο, από τον Αδάμ κρατάει αυτό, καμιά αλήθεια δεν αξίζει η αλήθεια του θεανθρώπου αν δεν πέσει από κοντά και το… θαύμα. Κάτι αλλόκοτο, αφύσικο. Ότι ο δάσκαλος, ο κουβαλών την αλήθεια, να μας κάνει τα μαγικά του. Διαφορετικά δεν θα τον ακολουθήσουμε.

Κανονικό θεατρικό έργο στήθηκε μ’ όλα του, προκειμένου να κόβει εισιτήρια. Ότι δικάστηκε, σταυρώθηκε, πέθανε, αναστήθηκε. Και χρειάζεται μια φορά το χρόνο να επαναλαμβάνεται η παράσταση, για να κρατιέται ζωντανή και ζεστή η πίστη του πιστού.