Θρησκευτική γιορτή κάθε χρόνο σπουδαία και παραδοσιακή για τους πιστούς Εβραίους. Τους ορθόδοξους, ιδιαίτερα. Εκείνους που φοράνε τα αιώνια μοδάτα ρούχα της αρχαίας εποχής και έχουν κοτσιδάκια στα μαλλιά. Μεταξύ μας, τους ειρωνεύονται και οι άλλοι Εβραίοι που είναι μεν πιστοί κι αυτοί αλλά πιο λάρτζ στον ιουδαϊσμό.
Το χάος στην εν λόγω ολονύχτια γιορτή μόνο έκπληξη δεν προκαλεί όταν κατέληξε σε… ποδοπάτημα του διαβόλου. Φοβερά πράγματα. Σε κατάσταση θείας αλλοφροσύνης οι πιστοί τα έδιναν όλα με χορούς, προσευχές και τραγούδια γύρω από φωτιές. Η έκσταση. Και δεν αναφέρομαι στο γνωστό χάπι.
Σαν της θρησκείας δεν υπάρχει πιο δυνατό χάπι για να μαστουρώσει κάποιος, να βρεθεί εκτός ελέγχου και να πλησιάσει στους αγγέλους των ουρανών. Και να ποδοπατηθεί από άλλους συντρόφους της άγιας πίστης, και φέρτε κι άλλα φορεία, μη σταματάτε να φέρνετε φορεία για να στιβάζετε τα πτώματα. Αυτό συνέβη χθες.
Πέθαναν από ασφυξία, άλλοι γλύτωσαν, κι αυτοί που δεν πήγαν στον άλλο κόσμο, έχασαν. Δεν είναι μάρτυρες της πίστης. Για μένα, βέβαια, αυτοί που πέθαναν είναι κάτι άλλο, που αρχίζει από την ίδια συλλαβή. Μά-ρτυρες ή Μα-…
Το 2019 δεν είχε σκάσει μύτη ο κορονοϊός και στην ίδια γιορτή, στο ιερό βουνό τάδε, και στη μνήμη του ιστορικού ραβίνου δείνα, που έζησε τον 2ο αιώνα μετά τον άπιστο Χριστό, είχαν συγκεντρωθεί 250.000 πρόβατα της πίστης. Ποιος κορονοϊός! Και ποια μέτρα προστασίας, σύμφωνα με τις προειδοποιήσεις των λοιμοξολόγων και της κυβέρνησης του Ισραήλ. Δεν κολλάει, ρε, κανένα μικρόβιο όταν ο άλλος έχει την ανάγκη να δοξάσει τον Θεό.
Έτσι είναι. Ο πιστός είναι το πρόβλημα, δεν είναι ο Θεός εκείνος που εμπνέει πίστη και επιβάλει τεμενάδες, Η φανατίλα, η τύφλα του πιστού της κάθε θρησκείας, είναι η αιτία του κακού. Των νεκρών χθες στο Ισραήλ και των τραυματιών που φράκαραν τα νοσοκομεία. Και επειδή ομιλεί η φωνή του προφήτη δια του στόματος μου λέω και τούτο: Και του χρόνου τα ίδια θα γίνουν. Και δεν θα φταίει ούτε ο Γιαχβέ, ούτε ο ραβίνος του 2ου αιώνα. Αμήν.
Διαβαστε ακομα: