Σήμερα ο κόσμος πιστεύει λιγότερο. Γεγονός. Παραμένει θρήσκος ο άνθρωπος, πιστεύει στον Θεό, δεν ξεκόβει από την εκκλησία, αλλά σε αρκετά μεγάλο βαθμό έχει υποχωρήσει η θρησκοληψία. Καμιά σύγκριση με τις κοινωνίες περασμένων αιώνων, όπου η θρησκεία ήταν πολύ βαθειά και πολύ δυνατά μέσα στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Απλών, λαϊκών ανθρώπων, αλλά και πλουσίων, επιστημόνων, διανοουμένων, αριστοκρατών.
Χαρακτηριστικό είναι και το ότι σήμερα επώνυμοι, π.χ. ηθοποιοί και συγγραφείς, χωρίς την παραμικρή διάθεση να προκαλέσουν, να υπονομεύσουν το θρησκευτικό συναίσθημα του κόσμου, δηλώνουν άθεοι ή αγνωστικιστές. Αν συνέβαινε αυτό πριν εκατό μόνο χρόνια οι αρνητές της πίστης δεν θα μπορούσαν να κυκλοφορούσαν. Το παπαδαριό θα τους είχε καταδικάσει στην κόλαση και θα τους έκαναν δύσκολη τη ζωή τα χουλιγκάνικα μαστούρια της εκκλησίας.
Η κουβέντα, όμως, αφορά γενικά τους ανθρώπους, όχι κάποια άτομα, όσο κι αν η στάση αυτών τονίζει τη διαφορά θρησκευτικότητας, τη μείωση της θρησκευτικότητας, στον αιώνα μας. Πραγματικά, σήμερα εντυπωσιάζει το πόσο αυστηρά, και με φόβο Θεού, οι άνθρωποι στο παρελθόν ζούσαν με τη θρησκεία, μέσα και έξω από το σπίτι τους.
Στην αρχαία Ελλάδα ουδείς διανοούνταν να κάνει το παραμικρό, ακόμα και το πιο απλοϊκό πράμα, χωρίς να ζητήσει την εύνοια των Θεών. Το αυτό συνέβαινε και μετά στην Ευρώπη, και στον μεσαίωνα, και στην αναγέννηση. Η θρησκεία ήταν θεσμός, μια πνευματική εξουσία, αλλά και χωμένη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Να, όμως, που με τους χρόνους και τους καιρούς σιγά σιγά… χαλαρώνει η δύναμη της θρησκευτικής πίστης.
Διαβαστε ακομα: