”Περνάνε άδειες οι μέρες μου… ” μουρμουρίζει ο ένας γεμάτος θλίψη και απογοήτευση για τη ζωή του.

”Ζω τις μέρες της ζωής μου… ” μονολογεί ευτυχισμένος ο άλλος.

Η διαφορά! Όση η μέρα με τη νύχτα. Ο ένας βαθειά απαισιόδοξος, ο άλλος απόλυτα αισιόδοξος. Περνάνε οι μέρες και εγώ το μόνο που κάνω είναι να τις μετρώ, χωρίς να τις χαίρομαι – ο ένας. Χαρά και ελπίδα πλημμυρίζουν τη ζωή μου – ο άλλος.

Γιατί αυτό το κοντράστ σκέψης και συμπεριφοράς; Από το ίδιο υλικό είναι φτιαγμένοι οι δυο τους. Και όλοι οι άνθρωποι. Γιατί, λοιπόν, ένας είναι έτσι, άλλος αλλοιώς.

Η αλήθεια είναι πως δεν… φταίει η ζωή για κείνο και το άλλο που χαρακτηρίζουν τις αντιδράσεις του ανθρώπου. Απόδειξη ότι άτομα μέσα στη δυστυχία – την οικονομική π.χ. ή την ερωτική – δεν χάνουν τα κουράγια τους και δεν επιτρέπουν στη ζωή να τους βάλει από κάτω. Από την άλλη, σύνηθες το φαινόμενο κάποιοι από τους οποίους δεν λείπει τίποτα, τα έχουν όλα με το παραπάνω, και χρειάζονται διαρκώς… ηθική υποστήριξη, για να μην πέσουν στα φάρμακα και τις ουσίες.