Πας πάσο τον παικταρά. Αυτό είναι ένα από τα μαθήματα που διδάχθηκα, που αυτοδιδάχθηκα στην τριβή μου με το ποδόσφαιρο. Είναι κουτό να προσπαθεί κάποιος να πείσει τον ταλαντούχο να ενεργήσει έτσι κι όχι αλλοιώς. Είναι χαρισματικός και γι’ αυτό δεν μπαίνει σε καλούπι. Άστονα, λοιπόν, μην τον πιέζεις, και μην τον χαρακτηρίζεις προβληματικό και απροσάρμοστο. Είναι αυτό που είναι.
Από τον παικταρά θα πάρεις αυτό που είναι αδύνατον να σου δώσει ο μέτριος και ο πολύ καλός παίκτης. Άλλο καλός, άλλο μεγάλος παίκτης, ηθοποιός, τραγουδιστής, πιανίστας, ζωγράφος, οικονομολόγος, αρχιτέκτων, συγγραφέας, χρυσοχόος, κι άλλο ο παικταράς στον τομέα του. Ο ποιητής. Ο έχων πάρει το χρίσμα από τους ουρανούς.
Ήταν βάρβαρος, λέει, στη συμπεριφορά του ο Καραϊσκάκης. Πράγματι. Και είχε γλώσσα χυδαία. Ισχύει κι αυτό. Έγραφε εκεί που δεν πιάνει η μελάνη τους πολιτικούς, δηλαδή τα λαμόγια των μεγάλων ξένων δυνάμεων. Και τα έξυνε κανονικά όταν του μιλούσαν για… ενότητα και ομοψυχία προκειμένου να πετύχει η Επανάσταση. Να ενωθεί, δηλαδή να υποταχθεί στο λαμόγιο πολιτικό και στον μέχρι χθες συνεργάτη του κατακτητή προύχοντα αυτός που ματώνει με τον Τούρκο.
Ό,τι και να του καταλογίσουν, ο Καραϊσκάκης ήταν της δουλειάς. Πολεμιστής. Και αρχηγός. Στρατιωτικός γεννημένος, αλλά όχι του γραφείου. Στο φινάλε δεν αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων, για να αποκτήσει τρόπους σαλονάτους και συμπεριφορά γυαλιστερή, να κυκλοφορεί με γαλόνια που δεν κέρδισε σε πόλεμο.
Η αλήθεια είναι ότι ο ”γύφτος” στο χρώμα, ο μπάσταρδος γιος αγνώστου πατρός, απουσίασε τα πρώτα χρόνια του ξεσηκωμού. Και τον πέρασαν στρατοδικείο το 1824 και τον κατηγόρησαν για προδότη. Από τα τέλη του 1824, όταν πλέον έδειξε το σπαθί του στον Τούρκο και τι κουβαλούσε στα σκέλια του, όλοι κατάλαβαν τι σόι παικταράς είναι. Εκτός του μέγιστου Κολοκοτρώνη, ο δεύτερος είναι μακράν του μούλου Καραϊσκάκη.
Η Ιστορία δεν έχει αποφασίσει ακόμα για τις αληθινές συνθήκες του θανάτου του στη μάχη στο Φάληρο, το 1827, σα σήμερα 23 Απριλίου. Όλα μας ”λένε” πως τον έφαγαν από μέσα. Την είχαν στημένη στον παικταρά.
Στην εικόνα ένα δείγμα της γλώσσας του Καραϊσκάκη, λογοκριμένο! Να εξηγήσω. Οι καπεταναίοι του ΄21 υπαγόρευαν στους γραμματικό τους με τον αλανιάρικο τρόπο που μιλούσαν. Οι καλαμαράδες ”ωραιοποιούσαν” την επιστολή του οπλαρχηγού κι έτσι χάθηκαν λέξεις της καθημερινότητας εκείνης της εποχής.
Διαβαστε ακομα:
