Το λες και ένα είδος απελευθέρωσης. Γιατί όχι και κάτι πιο προχωρημένο από την σεξουαλική επανάσταση που ιστορικά καταγράφηκε μετά τον πόλεμο. Συγκεκριμένα την φοβερή δεκαετία του ’60, εποχή που έκαναν την επίθεση τους στη ζωή του μέσου ανθρώπου τα ναρκωτικά, το ροκ, τα ακτιβιστικά – κι όχι μόνο- κινήματα.
Έγινε πια μόδα, ίσως κάτι περισσότερο, και ο λεσβιασμός, ο ψευτολεσβιασμός. Βλέπουμε φόρα παρτίδα στην πραγματικότητα, όχι μόνο σε ταινίες του σινεμά, φλερτ, άγγιγμα, χάδι, ακόμα και φιλί ανάμεσα σε δύο επώνυμες γυναίκες στο αθώο, στο λούμπεν πονηρό. Το σεξουαλικό αντάρτικο, λοιπόν, στα δικά μας χρόνια, στα σημερινά, «δικαιώνεται» με την αδίστακτη ομολογία ακόμα και από straight γυναίκες ότι στο παρελθόν είχαν μια λεσβιακού τύπου εμπειρία.
Καραμπινάτες λεσβίες της showbiz αποκαλύπτονται, ζευγαρώνουν, παντρεύονται κιόλας, αλλά και οι φανατικές ετεροφυλόφιλες φόρα παρτίδα να ομολογούν ότι δοκίμασαν, πειραματίστηκαν σε σεξουαλικές επαφές με γυναίκα. Και γενικά ότι είναι ανοικτές, αν πέσουν στην περίπτωση, αν κάποια κυρία τους γοητεύσει.
Σήμερα παίζει αυτό το έργο. Και το λένε, και το δείχνουν από σκηνής, οι σταρ του σινεμά και του τραγουδιού. Τον έθαψαν το συντηρητισμό και τον καθωσπρεπισμό του παλιού Χόλυγουντ. Υπ’ όψιν πως όλες σχεδόν οι βεντέτες, οι πιο διάσημες γόησσες του παλιού σινεμά ήταν λεσβιάρες του κερατά. Κανονικές, όχι μαϊμού. Ομοφυλόφιλες αθεράπευτες, δεν παριστάνανε τις τζίβες, έτσι να εντυπωσιάσουν, έτσι να ‘ναι στη… μόδα.
Συγκεκριμένα πράγματα. Μάρλεν Ντήτριχ, Γκρέτα Γκάρμπο, Κλάρα Μπώου, οι αρχηγίνες στο τζιβιτζιλήκι. Ειδικά η Αμερικανίδα Clara Bow (1905-1965) το ‘χε καμάρι γιατί, όπως έλεγε, δεν υπήρχε γυναίκα οποιουδήποτε άνδρα να μην της κάτσει. Η Κάθρην Χέρμπορν έκρυβε την ομοφυλοφιλία της με την πολύχρονη σχέση της με τον Σπένσερ Τραίησυ (φώτο). Καμία, άλλωστε, και να είχε τα κότσια τότε δεν το παραδέχθηκε δημόσια. Αν το έκανε θα κατέστρεφε την καριέρα της, διότι οι κινηματογραφικές εταιρείες ήθελαν μόνο straight, άνδρες και γυναίκες. Άλλες εποχές, άλλα ήθη. Υποχρέωναν τον gay σταρ του σινεμά να κάνει λευκό γάμο, διαφορετικά δεν θα πουλούσε στις γυναίκες.
Αφήνουμε τον λεσβιασμό, μια και μιλάμε για απελευθέρωση, και ερχόμαστε στον αυνανισμό. Ποια από τις σημερινές χειραφετημένες, απελευθερωμένες επώνυμες τολμάει να παραδεχθεί ότι… αυτοϊκανοποιείται; Καμία. Όταν, μάλιστα, ο αυνανισμός δεν είναι παρά φύσιν πράξις. Απεναντίας, επιβάλλεται να τριφτεί η κυρία, όπως και ο άνδρας αν δεν είναι ζευγαρωμένοι, για να μην παραμένουν σε σεξουαλική αχρησία. Η μαλακία, το λένε και οι γιατροί, δεν κάνει κακό, αρκεί να γίνεται με μέτρο.
Τσιμουδιά πέφτει για τον γυναικείο αυνανισμό. Το μεγαλύτερο φυλασσόμενο μυστικό των γυναικών για αιώνες. Το ίδιο και οι άνδρες, όσοι συνεχίζουν – συστηματικά ή περιστασιακά- να το κάνουν μόνοι τους και μετά τα 50 και τα 60 τους χρόνια. Κανένας δεν παραδέχεται ότι μαλακίζεται. Μόκο όπως και οι γυναίκες. Όλες έχουν βάλει δάκτυλο ή στα παλιά χρόνια μπαμπάκι σε φουρκέτα, για να φθάσουν σε οργασμό χωρίς σεξουαλικό ταίρι.
Διαβαστε ακομα: