Μέγιστη πλαστογραφία στη γη είναι η πλαστικοποίηση της Εύας. Αυτό κατάφεραν οι μόδιστροι, οι ιερείς της μόδας, με τη σιωπηλή ευλογία των συναδέλφων ιερέων της θρησκείας. Την αιώνια γυναίκα γουστάρει ο αρσενικός, να προσκυνήσει τον βωμό της, να ρουφήξει τους χυμούς της, να πιει τη σάρκα της. Όχι να δώσει αγώνα για να κερδίσει τα… κόκαλά της. Τα ελάχιστα κιλά επάνω της.
Ολόγυρα κυκλοφορούν γυναικεία κορμιά μαζικής παραγωγής. Το προϊόν κλωνοποίησης. Γατούλες, και θέλουν να δείχνουν σέξυ, ακόμα και στο χώρο της εργασίας, στο γραφείο. Πριν ακόμα σημάνει καλοκαίρι αρχίζει να βαράει το άγχος με τα κιλά, περισσευούμενα κι όχι. Ψυχολογική η πίεση. Η ψύχωση. Η αγωνία πώς θα εμφανιστούμε αύριο με μαγιώ στην παραλία.
Ποια χούντα και δικτατορία! Την πιο στυγνή κατοχή έχει επιβάλει η δυναστεία των ντηζάινερ. Μπαίνεις στο γυμναστήριο και μπανίζεις ίδιους πωπούς, είτε αντρικοί, είτε γυναικείοι, το ίδιο είναι. Στα Τάρταρα την έστειλαν τη γυναίκα θεά. Και η βαμπ γίνεται βαμπίρ. Σκελετός. Bimbo. Μις Μπιάφρα. Γυναίκες για τα καλλιστεία του Άουσβιτς. Το Νταχάου Look
Χάσαμε την Γυναίκα της θηλυκής αύρας. Τις Μαίρυλιν Μονρώ, Μπριτζίτ Μπαρντώ, Μόνικα Μπελούτσι (φώτο). Και γαμώ το (γράμμα) Μ… Γυναίκες κατ’ ευθείαν από τον Παράδεισο. Χαίρεσαι να τις βλέπεις και σκέπτεσαι ότι αυτές, ναι, είναι κανονικές γυναίκες, έχουν περίοδο, βγάζουν μητρικό γάλα. Ουδεμία σχέση με την ψυχή του μόδιστρου, που είναι άντρας αλλά δεν σκέπτεται σαν άντρας.
Τι συμβαίνει. Οι φλώροι που κυριαρχούν στη βιομηχανίας της μόδας θέλουν ωραία την γυναίκα, όμως ως αντικείμενο, όπως ένα αυτοκίνητο, ένα κόσμημα, ένα έπιπλο στο σαλόνι, ούτε καν στην κρεβατοκάμαρα. Στην πραγματικότητα, κι αυτή είναι η αλήθεια, ο gay μόδιστρος χρησιμοποιεί την γυναίκα για να λανσάρει ένα γυαλιστερό ρούχο, όχι κάποιο ποθητό θηλυκό.
Διαβαστε ακομα: