Διαβάζεις την ανοησία και σε σοβαρά μέσα. Σε ιστοσελίδες που έχουν μια ποιότητα, που προσφέρουν μια ενημέρωση. Δυστυχώς ακολουθούν κι αυτά τα ΜΜΕ την πολυμεταχειρισμένη γελοιότητα, προκειμένου να τραβήξουν πελατεία. Μη χάσουν τον μπάμια διαβαστή που δεν έχει την ικανότητα να επιλέξει ειδήσεις. Αυτές, τέλος πάντων, που τον ενδιαφέρουν.

Λέμε τώρα. Ο μπάμιας και ο μελιτζάνας δεν έχουν ενδιαφέροντα. Δεν έχουν κριτήρια. Σουλατσάρουν στο διαδίχτυο και παρκάρουν σ’ αυτό και το άλλο το νέο διότι τους προκαλούν τα… τεχνάσματα των μέσων. Για παράδειγμα παίζει η τερατώδης βλακεία της… αποκάλυψης, διότι μόνο έτσι επιτόπου τσιμπάει ο φασουλάδας. Η τάδε αποκαλύπτει το φύλο του μωρού που γέννησε. Λες και πρόκειται για κρατικό ή οικογενειακό μυστικό. Λες και αν δεν το… αποκαλύψει η μαμά, ότι το παιδί της είναι αγόρι ή κορίτσι, θα παραμείνει… κρυφό το φύλο.

Και το άλλο το κουφό. Δεν φαντάζεστε τι είπε ο τάδε για την δείνα. Όχι, ρε, δεν το φαντάζομαι. Γιατί να το… φανταστώ; Δεν μ’ ενδιαφέρει τι έκανε, τι είπε ένα άτομο ανύπαρκτο, που δεν το γνωρίζω, που δεν έχω λόγο να ασχοληθώ μαζί του. Έχω φαντασία, αλλά δεν τη διαθέτω για κάποιον που δεν αξίζει να αναφέρεται το όνομα του στα ΜΜΕ.