Με την ιστορία του Covid-19 έχουν ακουστεί απίθανα πράγματα. Σαλτάρεις. Δεν ξέρεις τι είναι αληθινό, τι παραμυθένιο. Γιατί αυτοί που μιλάνε είναι προφεσόροι. Ειδικοί. Οι σπουδαγμένοι στο αντικείμενο. Αυτοί που στα πανεπιστήμια και με τα ανώτερα πτυχία ρούφηξαν τις εμπειρίες αιώνων στις πανδημίες.
Το κουφό είναι και το άλλο. Όχι μόνο το απίθανο από τους επιστήμονες, αλλά και τις κουτουλιές που παίζει ο ένας με τον άλλον. Αυγά ο ένας, καλάθια ο άλλος. Είναι να μην τρελαίνεσαι; Η μάσκα προστατεύει, η μάσκα δεν προστατεύει, η μάσκα διευκολύνει τη μετάδοση. Διαλέγεις και παίρνεις. Τι από τα τρία; Και πώς να διαλέξεις, όταν δεν ξέρεις. Όταν περιμένεις να σου πουν υπεύθυνα, ποιο είναι το σωστό.
Δεν υπάρχει σωστό. Και τα τρία είναι σωστά. Και τα τρία έχουν τη λογική τους. Οπότε να το παίξουμε στα ζάρια. Σώνεσαι ή καίγεσαι. Και εσύ και τα λεφτά σου.
Με το lockdown δεν μπήκε το πράμα στο λούκι. Και πώς να μπει, όταν ο άλλος θέλει να πεθάνει. Όταν αδιαφορεί για τον γείτονα, για τον γνωστό ή ξένο. Τα περιοριστικά μέτρα δεν απέδωσαν, καθημερινά τα κρούσματα είναι πολλά και οι θάνατοι επίσης. Δικαιολογημένα βγαίνει και το άλλο κουφό: ”Με το lockdown ανεβαίνουν τα κρούσματα”. Μα, αυτό δεν είναι κουφό, είναι η αλήθεια. Δηλαδή;
Τα μέτρα έχουν αξία μόνο όταν τηρούνται. Στο Ισραήλ π.χ. είπαν lockdown και το εννοούσαν, με συνέπεια να καθαρίζουν τελειωτικά τη μπουγάδα. Στην Ελλάδα ο κόσμος βγαίνει κανονικά έξω, λες και δεν υπάρχει καθεστώς πανδημίας. Άνετα ο κόσμος πάει στη λαϊκή, χωρίς μάσκα, σα να μην τρέχει κανένας κίνδυνος. Και επειδή μας κλείσανε στα σπίτια γίνεται η ενδοοικογενειακή… μόλυνση. Μαζεύονται φιλικά ζευγάρια στο σπίτι του ενός και εκεί σκάει η ζημιά. Να, γιατί και με lockdown δεν αποδίδει το έργο.
Διαβαστε ακομα: