Σκάει μύτη ο κορονοϊός και ο κόσμος δεν τον παίρνει στα σοβαρά. Έτσι είναι φτιαγμένο το μυαλό του ανθρώπου. Να φοβάται κάτι που δεν αξίζει να του δώσει σημασία και να γράφει τον αληθινό κίνδυνο. Τι να κάνουμε; Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις. Είπαμε. Δεν είπαμε; Έτσι χτίστηκε και η φύση του δεν αλλάζει.

Θα τελειώσει κι αυτό, λέγανε, σε λίγες μέρες, άντε σε λίγες εβδομάδες, το πολύ να πάρει κάποιους μήνες. Έλα, όμως, ότι το έργο κρατάει και δεν αποκλείεται να συνεχιστεί και αφού συμπληρωθεί δεύτερος χρόνος, και μετά τους εμβολιασμούς. Για πλάκα η ανθρωπότητα σήμερα χρειάζεται δέκα δις σύριγγες. Να επαναλάβω το νούμερο; Δέκα μηδενικά με άσσο μπροστά. 

Τι είναι η σύριξ, όπως τη λέγανε οι αρχαίοι; Και βάζανε περισπωμένη στο ύψιλον. Ένα σωληνάκι και μέσα έμβολο που εξωτερικά, στην άκρη καταλήγει σε βελόνα. Ένα ιατρικό μικροεργαλείο για τον εμβολιασμό. Λέξη σύνθετη, από το βόλι και το εν, διότι εκχύνεται το υγρό εντός του σώματος.

Ένα κάρο σύριγγες, όχι μόνο για νοσοκομειακές ανάγκες κυκλοφορούν στην αγορά. Στη φώτο, το μανούλι που παριστάνει την αδελφή νοσοκόμα κρατάει στα χέρια της αποκριάτικη σύριγγα. Να σοβαρευτούμε. Ούτε το δέκα τα εκατό της παγκόσμιας παραγωγής σε σύριγγες δεν προορίζεται για εμβολιασμούς, του Covid-19 κι όχι. Με τον πανικό του κορονοϊού απροετοίμαστες πιάστηκαν οι σχετικές επιχειρήσεις με το συγκεκριμένο προϊόν, τη σύριγγα, αυτή τη μινι-αντλία. 

Τι κάνει ο συριγγοβιομήχανος; Μάλλον ο CEO που θα αποφασίσει. Επενδύουμε στην πανδημία και σε ποιο βαθμό. Θέμα πρόβλεψης. Και τόλμης. Αυτές είναι οι μεγάλες ζαριές, που αν σε θέλει ο… ιός, αν σου κάτσουν οι εξάρες, πήζεις στο τάληρο.