Πρώτο θέμα ο τσαμπουκάς στη Νέα Σμύρνη. Πάμε καλά. Είμαστε στο ίσο δρόμο για να ξεφύγουμε από τη λεχριτοσύνη. Από την κομματική αντιπαλότητα που δεν ακουμπάει καν τον κοσμάκη. Σιγά που οι Έλληνες θα σταματήσουν να ασχολούνται, να σκέπτονται τα γνωστά στον καιρό μας προβλήματα, και θα σταθούν στο αν δικαίως ή αδίκως μπάτσοι κοπάνησαν πολίτες.
Ναι, δεν έχει σημασία αν είναι αδικαιολόγητοι ή έχουν κάποια δικαιολογία τα όργανα της τάξεως- όπως τους αποκαλούν- γιατί τους άναψαν τα λαμπάκια. Αν αυτοί που τις άρπαξαν προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους ή αποδέχθηκαν τον έλεγχο. Σημασία έχει ότι παραμένουμε ακόμα στη φάση να θέλουμε χωροφύλακες τους Μητσοτάκηδες και τους Χαρδαλιάδες. Αυτό είναι το χαίρι μας.
Μας έχει βαρέσει κατακέφαλα ο κορονοϊός και κάποιοι πατριώτες, τους λένε και πολίτες, δεν κάθονται φρόνιμα. Και κυκλοφορούν σα θύματα πριν ακόμα τους επισκεφτεί το ρημάδι το μικρόβιο, διότι υποχρεώνονται να βρίσκονται σε απομόνωση. Ε, αυτό δεν το σηκώνει η χιλιοτραγουδισμένη περήφανη και ανεξάρτητη ελληνική ψυχή… , πφφφ… , τι να ‘ναι αυτή η εξάτμιση που έφτασε μέχρι τη μύτη μου;
Το εθνικό σπορ σε δράση. Λέω για την πονηριά made in Greece. Ψάχνεται ο δικός σου πως θα ξεγελάσει τα μπλόκα της μπατσίας και από κανένα παράδρομο, κάποιο απόκρυφο σοκάκι να ξεφύγει του ελέγχου. ”Τους την έφερα… ” θα πει και θα παραδεχθεί τη μαγκιά του. Μάλιστα, κύριε. Πληρώνω τα κερατιάτικα του κορονοϊού, πληρώνω και τις υπερωρίες των μπάτσων να φυλάνε τα πόστα. Γιατί έχω να κάνω με μωρά, με ανήλικους σε μυαλό, χωρίς συναίσθηση του κινδύνου.
Διαβαστε ακομα: