Όταν χάνεις τρεις φορές από τα Γιάννενα, ομάδα που την έχεις στη βαθμολογία από κάτω σου, τι τον θες τον προπονητή; Κι όταν, μάλιστα, είσαι Παναθηναϊκός, όχι π.χ. Αστέρας Τρίπολης και Ατρόμητος Περιστερίου. Έτσι γίνεται, δηλαδή. Καλός, κακός ο προπονητής πρέπει να φάει σουτ. Να πάει απ’ εκεί που ήλθε.
Απ’ εκεί που το φέραμε, για να λέμε του στραβού το δίκαιο. Η παέ ήταν εκείνη που έδιωξε τον Δώνη, για να μη ξεχνιόμαστε, η παέ έφερε και σούταρε τον αντικαταστάτη του, κάποιον Πογιάτος. Η μαγκιά να προλάβει κιόλας να φέρει άλλον. Και δεν ερχόταν ο Μπόλονι, διότι είχε αποφασίσει να σταματήσει τη δουλειά. Όχι διότι ήταν απολυμένος από την ομάδα του κι έιχε κουραστεί μετά από χρόνια. Ο άνθρωπος είχε καταστεναχωρηθεί από το θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετώπιζε ο αδελφός του, βαρειά κτυπημένος από κορονοϊό. Γι’ αυτό καθυστερούσε να απαντήσει στον Παναθηναϊκό.
Επί του θέματος. Όταν η παέ διώχνει τον προπονητή το κάνει για να πουλήσει ένα ακόμα παραμύθι. Ότι… άλλος φταίει, και με νέο προπονητή κάνουμε μια νέα αρχή. Και γιατί εκεί στον Παναθηναϊκό δεν σκέφτηκαν να βουτήξουν τον Γιαννίκη. Κέσκεσε Γιαννίκης; Ο Γερμανός προπονητής του ΠΑΣ Γιάννινα.
Έλληνας, ελληνικότατος Έλληνας, που γεννήθηκε πριν 40 χρόνια στην Γερμανία και πήρε εκεί την υπηκοότητα. Μια ζωή οι λεγόμενες μεγάλες ομάδες αυτό κάνουν. Ό,τι καλό φέγγει και λάμπει στην επαρχία το παίρνουν, παίκτες και προπονητές. Στη Γερμανία ο Αργύρης Γιαννίκης δούλευε βοηθός ή βοηθός βοηθού σε ομάδες και μια φορά ανέλαβε πρώτος προπονητής σε κλαμπ του ημιεπαγγελματικού πρωταθλήματος.
Διαβαστε ακομα: