Την Ίνκα την ξέρω πάρα πολλά χρόνια, αλλά τον τελευταίο καιρό έχουμε χαθεί. “Βλεπόμαστε” – ας πούμε – μέσω Facebook. Ένα πανέμορφο κορίτσι εξωτερικά και εσωτερικά, όπως ακριβώς οι γονείς της. Ο Γιώργος Τσαγγάρης και η Έλενα Ναθαναήλ. Και ξέρετε πόσο εύκολο είναι, αν είσαι κορίτσι κι’ έχεις μητέρα την Ναθαναήλ, να γίνεις προβληματικό άτομο. Ευτυχώς η ανατροφή της την έχει κάνει μια γυναίκα με μια υγιή δική της προσωπικότητα. Θα τα διαβάσετε όλα στην συνέντευξη που ακολουθεί και θα καταλάβετε.

Ίνκα μου, πως περνάς με την καραντίνα;

• Είναι μια πολύ δύσκολη και ψυχοφθόρα περίοδος για όλους μας. Το θετικό βέβαια είναι η τεχνολογία της εποχή μας. Μπαίνω και βλέπω φίλους μέσω Skype, μάλιστα κάνουμε και πλάκα του στυλ, «τί ώρα θα βρεθούμε για καφέ», και τέτοια. Έπειτα, ευτυχώς έχω για παρέα τον Καρλίτο τον σκύλο μου, που τον έχω 17μιση χρόνια. Διαβάζω βιβλία, ακούω μουσική, και όπως όλοι μας φαντάζομαι, έχω δει σχεδόν όλο το Netflix (χαχαχα)!

Τον πατέρα σου τον βλέπεις;

• Ναι!! Εννοείται τον βλέπω! Και πάρα πολύ συχνά!! Βέβαια στην κατάσταση που βιώνουμε, μου έχει λείψει να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω!

Φέτος συμπληρώνονται 13 χρόνια από τον θάνατο της Έλενας – της μαμάς σου… , και θέλω να μου πεις κατ’ αρχήν, την αποκαλούσες μαμά ή κάπως αλλιώς;

• Εννοείται μαμά!! Πάντα μαμά!

Γιατί σε ονόμασαν Ίνκα;

• Άρεσε πολύ στους γονείς μου το Περού. Με βάφτισαν βέβαια Μαρία- Ίνκα γιατί η εκκλησία δεν το δεχόταν μόνο του, αφού οι Ίνκας ήταν ειδωλολάτρες και μετά καθολικοί. Γι’ αυτό και γιορτάζω 21 Ιουνίου που είναι το θερινό ηλιοστάσιο. Το όνομά μου στα κέτσουα (Ήταν η γλώσσα της Αυτοκρατορίας των Ίνκα) σημαίνει ο γιος του ήλιου γιατί Ίνκα ήταν το όνομα των βασιλιάδων τους. Φυσικά θείες, γιαγιάδες κλπ. μου εύχονται στις 15 Αυγούστου (γέλια)

Σου λείπει καθόλου η μαμά σου, την σκέφτεσαι;

• Μου λείπει καθημερινά και πάρα πολύ… Δεν υπάρχει μέρα που να μην την έχω σκεφτεί… Στα προβλήματα μου, στις χαρές μου, στις λύπες μου… Είχα διαβάσει κάποια στιγμή κάτι που δεν θυμάμαι ποιος το έγραψε, αλλά έλεγε: «Όσο και να μεγαλώσω, κάθε φορά που βλέπω κάτι καινούργιο ή θεσπέσιο, θέλω να φωνάξω: μαμά έλα να δεις!» Ξέρεις, δεν ήταν μόνο η μητέρα μου… ήταν η καλύτερή μου φίλη, η αδελφή μου..

Θέλω να σε γυρίσω πίσω στον χρόνο, τότε που ήσουν μικρή. Ως παιδάκι τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνη;

• Όταν μου έλεγε παραμύθια, γιατί πρέπει να σου πω πως μου έλεγε ιστορίες που έφτιαχνε εκείνη στο μυαλό της. Θυμάμαι όταν κοιμόμασταν μαζί, μου που χάιδευε τα μαλλιά όλη νύχτα. Τα Σαββατοκύριακα που βλέπαμε μαζί μίκυ μάους στην τηλεόραση και όταν δεν είχα σχολείο που με έπαιρνε μαζί της στο θέατρο. Βέβαια μετά σταμάτησε το θέατρο για να είναι περισσότερο μαζί μου.

Παίζατε, όπως οι μανάδες και οι κόρες;

• Ναι! Παίζαμε με τις κούκλες μου, επιτραπέζια, με πήγαινε στην παιδική χαρά…

Τι σε εντυπωσίαζε περισσότερο; Το πρόσωπο της, τα μαλλιά της, τα μάτια της, ο χαρακτήρας της;

• Όταν ήμουνα μικρή, της έλεγα «μαμά μου είσαι όμορφη σαν πριγκίπισσα! Μοιάζεις με την χιονάτη!» Όταν μεγάλωσα είχα εντυπωσιαστεί από τον χαρακτήρα της. Πραγματικά τέτοιον άνθρωπο δεν έχω ξαναγνωρίσει. Ποτέ δεν είχε να πει κακό λόγο για κανέναν. Ήταν τόσο καλός άνθρωπος! Με απίστευτο χιούμορ και πάρα πολύ μορφωμένη.

Φαντάζομαι ότι δεν ήταν μια κανονική μαμά – που έκανε δουλειές σπιτιού, μαγειρέματα, πλυντήρια και τέτοια…

• Νίκο μου δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ κανονική μαμά ήταν! Ξυπνούσε από τις 7 το πρωί για να κάνει δουλειές. Και δεν φαντάζεσαι πόσο απίστευτη μαγείρισσα ήταν!! Λάτρευε την μαγειρική! Μπορεί να έφτιαχνε δύο-τρία διαφορετικά φαγητά την ημέρα και το καλύτερό της ήταν να μαγειρεύει για τους φίλους της.

Ποια ταινία της αγαπούσες περισσότερο;

• Η αγαπημένη μου είναι το «Ραντεβού με μια άγνωστη» του Βασίλη Γεωργιάδη με τον Γιάννη Βόγλη και τον Δημήτρη Μυράτ.