ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ
Η Λίλη Παπαγιάννη είναι από τις γυναίκες εκείνες που σπάνιζαν στον Ελληνικό κινηματογράφο αλλά και στο θέατρο. Κατ’ αρχήν από μικρή που ήταν δεν πήρε ποτέ της ρόλους ενζενί. Ήταν πάντα “ντάμα”. Μπορεί να ήταν πανέμορφη, αλλά ήταν σοβαρή και είχε προσωπικότητα. Δεν είχε την ανεμελιά και την ελαφρότητα της ενζενί. Ήταν και τελειόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης, μαθήτρια του Καρόλου Κουν.
Στο θέατρο οι ρόλοι εκατοντάδες, στο σινεμά, τόσο οι παραγωγοί όσο και οι σκηνοθέτες κόμπλαραν. Δεν ήξεραν που να την κατατάξουν. Ήταν η ωραία γυναίκα, η κομψή, η αεράτη, η bon viveur, η κοσμοπολίτισσα… Της έδιναν λοιπόν ρόλους αστής, φίλης, εξαδέλφης, γειτόνισσας, ανταγωνίστριας…
Εγώ την λάτρευα από μικρός. Όταν λοιπόν το 1992 έκανα στο Mega την σειρά “Μάνα είναι μόνο μία” με την Μαίρη Χρονοπούλου ήθελα σαν τρελός το ρόλο της κολλητής της να τον παίξει η Λίλη Παπαγιάννη. Δυστυχώς αρνήθηκε, χωρίς καν να διαβάσει σενάρια. Ήμουν να σκάσω. Για τον ρόλο πήραμε την αγαπημένη Ειρήνη Δογάνη και της δώσαμε – τιμής ένεκεν – το όνομα Λίλη.
Η δεύτερη απόπειρα, έγινε μερικά χρόνια αργότερα όταν κάναμε το “Παππούδες εν δράσει”, και πάλι ήταν μέσα στα πρώτα ονόματα που ήθελα: Τασσώ Καββαδία, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Μέλπω Ζαρόκωστα, Σούλη Σαμπάχ, Λίλη Παπαγιάννη… Αυτήν την φορά της τηλεφώνησα ο ίδιος. Ήταν αρνητική μεν, αλλά με άκουσε με υπομονή. Της εξήγησα τα πάντα, όλο το σκεπτικό και τους χαρακτήρες. Της άρεσε και η ιδέα, και ότι θα ήταν στην ΕΡΤ, και ότι θα έπαιζαν όλοι αυτοί οι σπουδαίοι ηθοποιοί, αλλά μου εξομολογήθηκε πως είχε πρόβλημα με τα μάτια της. Δεν έβλεπε καλά. Με ευχαρίστησε και μου ευχήθηκε καλή επιτυχία.
Από τη δραματική σχολή τελείωσε το 1958, και στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους. Μια χρονιά πριν, είχε γνωρίσει τον άνθρωπο που της άλλαξε όλη την ζωή. Ήταν ο …
Η συνέχεια εδώ…nikosonline.gr