Ο κατηγορούμενος, λέει, προκειμένου να υποστηρίξει τον εαυτό του παρλάρει ό,τι θέλει. Διαφωνώ. Το ίδιο και ο δικηγόρος που έχει αναλάβει την υπεράσπιση του. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Είναι, δηλαδή, εγκληματίας ο έτσι και από πάνω μας δουλεύει. Κανονικά μας κοροϊδεύει. Κοινωνία και δικαιοσύνη.

Τριάντα χρόνια, λέει, ο κύριος Δημήτρης Λιγνάδης έκανε την ίδια δουλειά. Ψαχνόταν από το 1985 μέχρι το 2015 να κάνει σχέσεις σεξουαλικές με ανήλικους. Αγόρια και κορίτσια. Και αναζητούσε τα θύματα του σε συγκεκριμένους χώρους και ανάμεσα σε παιδιά που είχαν όνειρα να κάνουν καριέρα στο θέατρο. Ο ίδιος, όμως, ισχυρίζεται πως είναι αθώος.

Αν πράγματι είναι αθώος, καλώς το λέει, κι αυτός κι ο συνήγορος του. Αν δεν είναι αθώος, τότε ο Λιγνάδης μας έχει όλους για πλάκα. Στη ξεφτύλα μας έχει. Αυτό ακριβώς συζητάμε. Αν δικαιολογείται ο εγκληματίας, ο κάθε επικίνδυνος να βλάψει την κοινωνία, να της κάνει πλάκα στο όνομα δήθεν του δικαιώματος του να πει όσα έχει να πει, για να ελαφρύνει τη θέση του.