Γνωστή ιστορία. Υποφέρει από το χιόνι το δένδρο και απειλείται. Να σπάσουν κλαδιά, να γείρει μέχρι και να πέσει κάτω. Έχει βάρος το χιόνι όταν κατασκηνώνει πάνω στο δένδρο. Βάρος που δεν το βάζει ο νους σου. Χρειάζεται, λοιπόν, βοήθεια το δένδρο να γλυτώσει από τον περιττό μπελά.
Δυνατό πράμα το δένδρο, αλλά δεν έχει χέρια να διώξει τον λευκό εχθρό. Ούτε μπορεί να κουνηθεί μόνο του το δένδρο, χρειάζεται την αβάντα του ανέμου, να το ταρακουνήσει κάμποσες ώρες για να απελευθερωθεί το πράσινο από την ασπράδα.
Τον Οκτώβριο του 1967, έξι μήνες μετά τη δικτατορία, η χούντα έφτιαξε νόμο που να επιτρέπει το κλάδεμα κι αν χρειαστεί το κόψιμο του δένδρου, προκειμένου να αποσοβηθεί η διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος. Ο εισηγητής, όμως, του νόμου υπουργός εσωτερικών Παττακός Στυλιανός δεν ανέφερε ΠΟΙΟΣ; Εντάξει, νόμιμη η κοπή του δένδρου, αλλά από ΠΟΙΟΝ;
Αναγκαίο να το ρίξουν το δένδρο αλλά ΠΟΙΟΣ έχει το δικαίωμα να το κάνει; Με την κακοκαιρία της Μήδειας δεν βρισκόταν ο αρμόδιος κρατικός λειτουργός για να δώσει λύση. Πρώτα έπρεπε να στείλουν φώτο με το κινητό στο δασαρχείο, για να εγκρίνει το κλάδεμα.
Διαβαστε ακομα: