Υπέγραψε ο τάδε ποδοσφαιριστής της δείνα ΠΑΕ συμβόλαιο μέχρι το 2024. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ποδοσφαιριστής θα παραμείνει στο ρόστερ για ακόμα τρία χρόνια. Όχι, βέβαια. Η ανάγκη να πανηγυρίσουμε ότι κρατήσαμε τον παικταρά. Ότι τον δέσαμε, λες και τον παραπλάνησαν τον επαγγελματία. Τον έπιασαν κορόιδο.
Είναι και το άλλο. Τιμητική για την ομάδα μας η επιλογή του παίκτη. Για να έρθει σε εμάς ή για να ανανεώσει με εμάς δείχνει ότι μετράμε στην πιάτσα. Ότι η ομάδα μας είναι καλύτερη, πιο τσαχπίνα, πιο αγαπησιάρικη.
Συμφώνησε ο παίκτης μέχρι το 2024 αλλά δεν αποκλείεται το καλοκαίρι κιόλας, τόσο σύντομα, να βρεθεί σ’ άλλη ομάδα. Είτε δανεικός, είτε πουλημένος. Πιθανόν και… ελεύθερος, διότι αποδείχθηκε γκέλα να τον πάρουμε, να του επεκτείνουμε το συμβόλαιο. Έχει συμβεί κι αυτό.
Στη φώτο ο Πορτογάλος Ρούμπεν Σεμέδο, που ανανέωσε με τον Ολυμπιακό, με την πρώτη από τις επτά συνολικά φανέλες της καριέρας του, της Σπόρτιγκ Λισαβώνας..
Το κεφάλαιο Μεταγραφές στο ελληνικό ποδόσφαιρο κουβαλάει και τη μυθική του διάσταση. Δείγμα της γραφικότητας που μας έδερνε στο παρελθόν. Μέχρι και τη δεκαετία του ’80 δεν ήταν εκτός πραγματικότητας να πέφτουν για ένα μήνα, κάθε μέρα (!) πρωτοσέλιδα, στο κυνήγι ποδοσφαιριστή από δυο ανταγωνιστικές ομάδες. Οι οποίες ομάδες υποτίθεται εκπροσωπούν δυο διαφορετικούς κόσμους, δυο… αντίθετες ιδεολογίες, δυο συστήματα ηθικών αξιών μπλα μπλα μπλα. Κι αν ο παίκτης υπέγραφε στη μια ομάδα, αυτή ήταν η νικήτρια του πολέμου, η πιο ιστορική, η πιο λεβέντική, ενώ η άλλη η χαμένη στις εντυπώσεις, κι όχι μόνο.
Σήμερα, η ΠΑΕ συμφωνεί με τον παίκτη και την ίδια στιγμή αμολιέται να τον μεταπωλήσει.
Διαβαστε ακομα: