Αυτά που έγιναν για να διασωθεί η χρεοκοπημένη Ελλάδα, τουτέστιν να μπει η σφραγίδα της εγκατάλειψης της χώρας από την Ευρώπη, είναι γεγονότα χθεσινά. Μια δεκαετίας. Έτσι δύσκολα μυθοποιείται και δαιμονοποιείται, μ’ άλλα λόγια ξεφεύγει από την πραγματικότητα το χρονικό της περιπέτειας της Ελλάδος με την απόλυτη ευθύνη της τότε πολιτικής ηγεσίας της. Σε κάποιες άλλες εποχές, σε τέτοιες περιπτώσεις μιλούσαν οι κρεμάλες, οι δημόσιοι απαγχονισμοί των κυβερνητικών ανδρών.
Το Δεκέμβριο του 2009 ξεκινάει – υποτίθεται- ο σχεδιασμός συμπαράστασης της Ελλάδος, η οποία συνεχίζει να ρετάρει οικονομικά. Το έλλειμμα βαθαίνει. Η κατάσταση ξεφεύγει. Χάνεται η μπάλα. Ο τότε υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου, Γιώργος κι αυτός, παρομοιάζει τη χώρα με τραίνο έξω από τις ράγες.
Στις 11 Φεβρουαρίου σα σήμερα, το 2010, γίνεται η πρώτη Σύνοδος Κορυφής των επικεφαλής της ευρωζώνης. Εκφράζεται η βούληση να πετάξουν το σωσίβιο στον φουκαρά που παλεύει με τα κύματα, αρκεί αυτός να φωνάξει ”Βοήθεια, πνίγομαι”. Μέχρι τέλη Μαρτίου η Ελλάδα δεν ζητάει βοήθεια. Ο Σόιμπλε ”απειλεί” τον George πως δεν υπάρχει στην καβάτζα κανένα plan B, οπότε βγάλτε τα μάτια σας μόνοι σας. Ίδια στάση κρατάει και η Γαλλία με την τότε υπουργό οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ.
Στο μεταξύ, τον Ιανουάριο του 2010 στο Νταβός ο George την πέφτει στον Ντομινίκ Στρος Καν (φώτο), τότε αφεντικό στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι δυο τους στο βιζαβί, χωρίς την παρουσία τρίτου και κλειδωμένοι σε μια κουζίνα, μη τους πάρει πρέφα κανείς, τα μαγειρέψανε. Ο Γάλλος ανέλαβε εργολαβικά να πείσει την Ευρώπη να στηρίξει το μπουρδέλο υπό διάλυση Ελλάς.
Στις 15 Απριλίου ο George ζητάει πολυετές πρόγραμμα στήριξης από κομισιόν, ευρωπαϊκή τράπεζα και ΔΝΤ. Στις 22 Απριλίου η Eurostat ανακοινώνει έλλειμμα 13,6%. Την άλλη μέρα κιόλας ο George παρακαλάει να τον στηρίξουν και ξεκινάει η διαδικασία δανεισμού με όχι ευνοϊκούς όρους. Πιαστήκαμε μαλάκες- η διατύπωση ήταν ”Είμασταν ίσως αρκετά αφελείς”- που πιστέψαμε στις καλές προθέσεις και τη συνέπεια της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις- αυτά ήταν τα ανεπίσημα σχόλια των Ευρωπαίων.
Ο Γάλλος Ζαν Κλωντ Τρισέ, τότε πρόεδρος της ευρωπαϊκής τράπεζας, δεν ήθελε εμπλοκή του ΔΝΤ, διότι υποστήριζε ότι το πρόβλημα μπορούν να το ξεπεράσουν μόνοι τους οι Ευρωπαίοι. Άλλοι παράγοντες έκριναν κρίσιμη και θετική την εμπλοκή του ΔΝΤ. Το Φεβρουάριο του 2012 με κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου η Ελλάδα συμφωνεί στη αναδιάρθρωση του χρέους. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη στην Ιστορία αναδιάρθρωση εθνικού χρέους. Κι αυτό το κομμάτι του έργου παίχθηκε (σκόπιμα;) στην κόψη του ξυραφιού. Το συγκεκριμένο επεισόδιο προσφέρεται για παρασκήνιο κινηματογραφικού θρίλερ.
Διαβαστε ακομα: