Η μοναρχία από την εποχή του Ξέρξη και του Δαρείου στην Περσία κράτησε περισσότερο από 2.500 χρόνια. Την ανέτρεψε το 1979 με τον 15χρονο αντιστασιακό του αγώνα από το Παρίσι ο εξόριστος αγιοταλάχ Χομεϊνί, όταν καθάρισε τον βασιλιά, τον σάχη Ρεζά Πεχλαβί (1919-1980). Στην πραγματικότητα στο Ιράν συνεχίστηκε η μοναρχία, αλλά στην πιο σκληρή και κτηνώδη εκδοχή. Την εξουσία πήρε ο Χομεμεϊνί (1902-1989) στο όνομα του Αλλάχ και έφτιαξε κράτος θεοκρατικό. Σύμφωνα με τις αξίες του σιίτικου μουσουλμανισμού και τις διδαχές του κορανίου.
Κοροϊδεύουν τον κόσμο; Όχι, ακριβώς. Κατ’ αρχήν στη σοβαρή κουβέντα δεν μπαίνει ο κόσμος, που τον αποκαλούν ”ο λαός”. Δεν υπάρχει τέτοιο πράμα. Όποιος βάζει στο παιχνίδι τον λαό είναι απατεώνας. Ή αφελής. Ο Χομεϊνί, όπως ο Λένιν, ο Χίτλερ, ο Μάο, ο Κάστρο, ο Μουσολίνι, ο κάθε τρελάρας, βαρεμένος από το ψώνιο του, ξεκινάει το έργο και όπου τον βγάλει η δουλειά. Ο παίκτης κάνει παιχνίδι, όχι ο λαός.
Επί σάχη το Ιράν ήταν φιλοαμερικάνικο. Ο Χομεϊνί δεν ήταν, όπως λένε, ενάντια στη δύση, ούτε και φιλοδυτικός. Τι μαλακίες είναι αυτές; Ένας θεολόγος ήταν και παρίστανε τον θρησκευτικό ηγέτη, δηλαδή τον υπηρέτη του Μωάμεθ και εκπατρίστηκε όχι λόγω του σάχη, αλλά διότι τον υποχρέωσε να εξοριστεί το κάθαρμα ο Σαντάμ Χουσείν, ο φιλοαμερικάνος. Το απωθημένο του Χομεϊνί, από την ημέρα που επέστρεψε στην πατρίδα (φώτο) κι έγινε ο γαμάω του Ιράν, σα σήμερα πρώτη Φεβρουαρίου, το 1979, ήταν να τσακίσει τον αληταρά του γειτονικού Ιράκ, τον Σαντάμ Χουσείν.
Τελικά, εκτέλεσαν οι ΗΠΑ τον δικτάτορα του ιρακινού λαού Σαντάμ Χουσείν. Τον δε Χομεϊνί δεν τον σκότωσε κανένας πριν το 1989, όταν τον κάλεσε ο προφήτης Μωάμεθ για να τον συγχαρεί ή να τον τιμωρήσει- ποιος ξέρει τι ειπώθηκε μεταξύ τους- για όσα διέπραξε στη δεκαετία της επικυριαρχίας του στο Ιράν.
Διαβαστε ακομα: