Πιάσαμε Φεβρουάριο από σήμερα. Και μας έπιασε κι αυτός! Και πιασμένοι θα το πάμε μέχρι το τέλος του κουτσού μήνα. Τι ανόητος είναι ο άνθρωπος. Η ανθρώπινη ποίηση, που για ξεχωρίσει, να κάνει επίδειξη κουλτούρας, τελικά πέφτει σε μαλακίες… Με εγκλήματα είναι στους αιώνες χρεωμένη η ποίηση, η επώνυμη και η ανώνυμη, δηλαδή οι θρύλοι, οι μύθοι, τα τραγούδια. Επειδή ο Φεβρουάριος έχει 28 μέρες, τις λιγώτερες, τον είπαν κουτσοφλέβαρο. Λαϊκή ποίηση…
Ο άγιος Φεβρουάριος. Εγώ που έρχομαι από την εποχή των άδικων θεών και των θείων βουνών λέω πως όλοι μήνες είναι άγιοι. Μόνον; Και καταραμένοι είναι όλοι οι μήνες, αν υπάρχουν… Δεν υπάρχουν; Ε, αφού τους ονόμασαν υπάρχουν. Και αφού τους μέτρησαν 12, τόσοι είναι, δώδεκα. Αν το κάθε έτος το χώριζαν σε 7 ή 17 μήνες, τόσοι θα ήταν.
Γιατί τον είπαν Φεβρουάριο; Ξεκινάς από το όνομα και εύκολα αντιλαμβάνεσαι ότι το παρελθόν είναι πολύ περισσότερο πλούσιο απ’ όσο φαντάζεσαι. Για παράδειγμα, πριν γεννηθεί ο Χριστός είχαν μετρήσει τις ημέρες κάθε έτος σε 365 και κάτι ψιλά ώρες. Φεβρουάριος από τη λέξη ”φλέβες”, εκεί μέσα στη γη που μαζεύεται το νερό από τις βροχές τούτη την περίοδο. Από τις ”φλέβες” έβγαινε το νερό και ανάβλυζε στο έδαφος, και γέμιζε τα πηγάδια.
Από το ουσιαστικό februum, που σημαίνει κάθαρση, οι λατίνοι ονομάτισαν το μήνα Februarius. Ο μήνας με τις σχετικές αρχαίες γιορτές, καρναβάλια, μασκαράδες, αποκριές που τις υιοθέτησαν και οι πονηροί χριστιανοί, από κοντά η Καθαρά Δευτέρα, τα ψυχοσάββατα. Πονηροί οι χριστιανοί διότι πατεντάρησαν στη δική τους θρησκεία ό,τι παλαιό και ειδωλολατρικό, αλλά πούλησαν το παραμύθι της… αλλαγής.
Διαβαστε ακομα: