Το μεγάλο παραμύθι. Φταίει ο ένας, ο λαός δεν έχει καμιά ευθύνη. Το μεγάλο ψέμα. Ο λαός είναι αθώος, ο κοσμάκης είναι εκτός κόλπου και δεν είναι σωστό να χρεώνεται εγκλήματα και φρικαλεότητες του δικτάτορα, του κυβερνήτη, του καθεστώτος.
Από το 1996 η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε στη Γερμανία η Ημέρα Απελευθέρωσης του Άουσβιτς. Και είναι η Ημέρα Μνήμης των Εβραίων θυμάτων του λεγόμενου εθνικοσοσιαλισμού. Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Στις 27 Ιανουαρίου 1945 ο σοβιετικός στρατός απελευθερώνει το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης, αυτό του Άουσβιτς.
Η κατάρα πέφτει στον Χίτλερ και στα κρατικά στελέχη της ναζιστικής Γερμανίας. Ποιος λαός; Είναι της πλάκας το μέγεθος λαός, δεν αξίζει να ασχολούμεθα μαζί του. Η πασίγνωστη συνταγή της απενεχοποίησης του γίγαντα λαού, του οποίου την αγιότητα προσκυνούν κόμματα και θρησκείες. Δεν πάει έτσι, όμως.
Στο βιβλίο ‘’Προθυμοι Εκτελεστές του Χίτλερ- Οι μέσοι Γερμανοί και το Ολοκαύτωμα’’ ο συγγραφέας του και ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Αμερικανοεβραίος Ντανιέλ Γκολντχάγκεν υποστηρίζει ξεκάθαρα:
– Ανώνυμοι Γερμανοί απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις συμμετείχαν έτσι ή αλλοιώς στη βαρβαρότητα της Γενοκτονίας των Εβραίων.
– Ο χριστιανισμός ευθύνεται για τον φυλετικό αντισημιτισμό και ο μέσος Γερμανός συμφωνούσε ή τον βόλευε ο δήθεν κίνδυνος του γερμανικού έθνους από τους Εβραίους.
– Ο Γερμανός στρατιώτης σκότωνε εν ψυχρώ και συνειδητά τον Εβραίο, όχι διότι υπάκουε στις εντολές των ανωτέρων αξιωματικών.
– Όλοι οι Γερμανοί, και ο τελευταίος πολίτης, ο εργάτης, ο αγρότης, ο υπάλληλος, ο φοιτητής, γνώριζαν πολύ καλά για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και είχαν αποδεχθεί την… αναγκαιότητα τους. Όσοι φαντάροι φωτογραφίζονταν δίπλα στους σωρούς των νεκρών, στα μάτια τους υπήρχε το συναίσθημα της υπερηφάνιας.
Διαβαστε ακομα:
ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟΝ ΑΡΝΗΤΗ Η ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ;
