Όταν χαρακτηρίζεις μία κυβέρνηση ανεύθυνη, κυνική και εγκληματικά ανίκανη να διαχειριστεί την πανδημία, τα εθνικά θέματα και την οικονομία, το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να ζητήσεις εκλογές. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να την αφήσεις να συνεχίσει να οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή. Αυτό λέει η λογική. Βεβαίως εκλογές σε καιρό πανδημίας δεν είναι ό,τι πιο ακίνδυνο για τη δημόσια υγεία, και από την άποψη αυτή ο οποιοσδήποτε τις προτείνει θα μπορούσε να κατηγορηθεί για… εγκληματική ανευθυνότητα.
Ο βασικός, όμως, λόγος που ο Τσίπρας… επιτρέπει στην εγκληματικά ανίκανη κυβέρνηση και τον ανεύθυνο, όπως τον χαρακτηρίζει πρωθυπουργό, να συνεχίσουν να καταστρέφουν τη χώρα, είναι άλλος. Είναι το φάσμα μιας νέας ήττας, τέταρτης κατά σειράν- που θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες στην συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην καριέρα του ως ηγέτη της αριστεράς. Πως θα ζητούσε εκλογές σε μία περίοδο που ένας στους τρεις ψηφοφόρους του (27%) αξιολογεί θετικά το κυβερνητικό έργο (δημοσκόπηση MARC για τον Άλφα); Κι όταν στο ερώτημα αν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα, το 53% απαντά χειρότερα και μόνο 15% καλύτερα .
Η πανδημία, όσο διαρκεί, προφυλάσσει τον Τσίπρα από δύο κινδύνους. Πρώτα – πρώτα από την υποχρέωση να προβάλλει το αίτημα για εκλογές για να είναι συνεπής προς τις διαπιστώσεις του περί παταγώδους αποτυχίας της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς και ύστερα απομακρύνει το ενδεχόμενο εκλογών (με πρωτοβουλία της κυβέρνησης) σε μία περίοδο που δημοσκοπικά η εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται κατά 12 μονάδες των ποσοστών που απέσπασε στις εκλογές.
Άρα ο Τσίπρας θα μπορεί ανενόχλητος να συνεχίσει την κατά μέτωπο επίθεση στην κυβέρνηση με την προσδοκία να αλλάξει τους δυσμενείς για το κόμμα του συσχετισμούς. Το πρόβλημα, όμως, είναι αν θα προλάβει να πείσει για κάτι , που αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, υιοθετεί μόνο το 15% των ψηφοφόρων… Το παιχνίδι των εκλογών δεν το ξέρει μόνο ο ίδιος…
Διαβαστε ακομα: