Το πρόβλημα με την ελπίδα δεν είναι ότι συνήθως γεννιέται παράλογα και επόμενο να διαψεύσει εκείνον που την έτρεφε με όνειρα. Αυτός που ελπίζει, όταν το συναίσθημα της ελπίδας δεν έχει και πολύ σχέση με την πραγματικότητα, κινδυνεύει να πικραθεί, όχι απλά να απογοητευτεί.
Καλό είναι, λένε οι αφελείς, ο άνθρωπος να είναι αισιόδοξος. Να ελπίζει. Γιατί, όχι; Αν, όμως, η ελπίδα είναι αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος, καλύτερα να λείπει. Επειδή επιφυλάσσει τραγική συνέχεια. Προκαλεί πανικό και μελαγχολία και ηττοπάθεια. Η προσγείωση στην πραγματικότητα επιφέρει καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Η περίπτωση του Άρεως. Βρέθηκε στην κορυφή και τα χαστούκια πονάνε περισσότερο απ’ όσο αν η ομάδα δεν ήταν υψηλά στη βαθμολογία. Δεν κόντυναν τον Άρη οι ήττες στην έδρα του από Ολυμπιακό, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, το σωστό είναι ότι τον επανέφεραν στα ίσα του. Στα κυβικά του. Καταθλιπτικό ολότελα.
Στο ματς του πρώτου γύρου ο Άρης κέρδισε 1-0 στην Αθήνα τον Παναθηναϊκό. Και λοιπόν; Το πρωτάθλημα έχει 26 παιχνίδια συν τα play-off. Μια νίκη, και δυο και τρεις νίκες δεν λένε τίποτα αν η ομάδα δεν διαθέτει κράνος, παλάσκες και καριοφίλια μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Αυτή είναι η ουσία. Όχι ότι χάθηκε ο αγώνας από την καλή απόδοση του Διούδη (φώτο), του 28χρονου Θεσσαλονικιού τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού, που στο παρελθόν δυο φορές (2011- 14 και 2016-17) φόρεσε τη φανέλα του Άρεως.
Διαβαστε ακομα: