Την έχω πατήσει σε τρεις συγκεκριμένες περιπτώσεις. Τέταρτη φορά δεν υπήρξε, διότι σταμάτησα να ζυγίζω κάποιον με βάση τη φάτσα του. Την εξωτερική του εμφάνιση, που λέμε. Το λάθος. Να απορρίπτεις κάποιον χωρίς να έχεις γνωρίσει τι σόι άνθρωπος είναι. Βγαίνεις χαμένος. Δεν λαμβάνεις υπ’ όψιν την ποιότητα του, την αλήθεια του, το όποιο καλό και χρήσιμο επάνω του, που δεν τα γνωρίζεις διότι τον έχεις ξεγράψει. Επειδή δεν σου γεμίζει το μάτι. Επειδή δεν είναι ντυμένος με τα γούστα σου. Επειδή σε χαλάει η λεκτική του συμπεριφορά.
Κάτι τέτοιο συνέβη και αντιπάθησα στην πρώτη ταινία που είδα τον ηθοποιό τον οποίο αργότερα λάτρεψα. Και γιατί δεν μου έκατσε καλά την πρώτη φορά; Επειδή έκανα τη μαλακία να τον κρίνω από το χαρακτήρα του ρόλου. Ήταν ο κακός του έργου γύρω από τη ζωή του Ρομπέν Δασών.
Ο λόγος για τον Άγγλο Άλαν Ρίκμαν, που πέθανε στα 70 του το 2016, σα σήμερα 14 Ιανουαρίου. Λονδρέζος, από συνοικία μπας κλας της αγγλικής πρωτεύουσας. Μάνα Ουαλλή νοικοκυρά, πατέρας Άγγλος εργάτης. Γνωρίστηκε στα 20 με την γυναίκα της ζωής του μέχρι θάνατο, στο όνομα Ρίμα. Άλλο αξιοσημείωτο του ανδρός. Στα 30 του άρχισε να συζεί με την Ρίμα, μια κοντή και άσχημη (φώτο). Παντρεύτηκαν όταν αυτός έγινε 66 κι εκείνη 65, το 2012. Πανεπιστημιακή η γυναίκα, καμιά σχέση με το θέατρο και το σινεμά. Οργανωμένη στο Εργατικό κόμμα, δυο φορές υποψήφια και μη εκλεγείσα βουλευτίνα.
Ηθοποιός βραβευμένος της σκηνής ο Alan Rickman, γύρισε την πρώτη του ταινία στα 42 του και στη συνέχεια έπαιξε μια πλούσια σειρά από ποικίλους ρόλους στον κινηματογράφο. Κωμικούς και δραματικούς. Σύγχρονους και εποχής. Ένα χρόνο πριν πεθάνει έπαθε εγκεφαλικό, που μαρτύρησε ότι προσβλήθηκε από καρκίνο. Εκτιμήθηκε η δική του φωνή κι αυτή του Τζέρεμυ Άϊρονς (1948) οι πιο αρσενικές στο αγγλικό θέατρο.
Διαβαστε ακομα: