Κλείνει τον επταετή κύκλο της η χούντα στην Ελλάδα το 1974 και κάποιοι αθλητικοί συντάκτες που είχαν λαμογιάρει χοντρά με την δικτατορία, και ωφελήθηκαν προσωπικά, την έκαναν στο… ΠΑΣΟΚ. Για να ξεπλύνουν το παρελθόν τους μ’ ένα κόμμα αριστερό, προοδευτικό, σοσιαλιστικό, δημοκρατικό και του κώλου του ενιάμερα. Το δε κίνημα της αλλαγής και της κοινωνικής τομής και του κώλου του ενιάμερα άνοιξε τια αγκάλες και δέχθηκε στην κλαδική των δημοσιογράφων εκείνους που σ’ όλες τις εποχές είναι στο όπου φυσάει ο άνεμος.
Ο Σύριζα σήμερα έχει αδειάσει από καλλιτέχνες. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, μουσικοί και λοιποί ποιοτικοί όχι απλά κρατάνε αποστάσεις από το κόμμα του Τσίπρα, αλλά το έχουν φτύσει κανονικά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Σύριζα δεν θεωρείται πλέον αριστερό κόμμα. Λέμε ‘’δεν θεωρείται’’, όχι ‘’δεν είναι αριστερό, αφού ο σύριζας δεν περνιέται αριστερός ούτε στη θεωρία, ούτε στη φαντασία.
Από αντιπολίτευση ακόμα ο Σύριζα, κόμμα πλέον εν δυνάμει κυβερνητικό, άρχισε να… συσπειρώνει επώνυμους και εναλλακτικούς καλλιτέχνες, βεντέτες στον τομέα τους κι όχι. Το γνωστό παραμύθι. Ο καλλιτέχνης που ‘’στρατεύεται’’ στην αριστερά επιδοτεί την προσωπική του δημοτικότητά του, φτιάχνει την δημόσια εικόνα του. Αφού αυτοπλασάρεται ως αριστερός και φιλοαριστερός είναι υπέρ της ειρήνης, της ισότητας, του λαού. Όλα αυτά τα ωραία και πικάντικα.