Ο συγγραφέας είχε έναν πετεινό. Γρήγορα διαπίστωσε ότι ήταν πετεινός έξυπνος, μα και ονειροπόλος, και εντυπωσιάστηκε ακόμα διότι ο πτερωτός του σύντροφος λαλούσε κάθε βράδυ ακριβώς μεσάνυχτα, ούτε λεπτό νωρίτερα, ούτε λεπτό αργότερα. Όταν άρχιζε το λάλημα ο κόκορας, ο γραφιάς κοιτούσε το ρολόι του. Δώδεκα η ώρα, άρα και οι δυο μας έχουμε το ίδιο ρολόι σκέφτηκε.

Ο λογοτέχνης συνήθιζε να γράφει τις βραδυνές ώρες και πάντα καθόταν στο γραφείο του ο κόκορας, ο οποίος παρέμενε εντελώς ακίνητος όσο εργαζόταν ο άνθρωπος. Τα δυο δίποδα, ζώο και άνθρωπος, επικοινωνούσαν κατά τον συγγραφέα,με τη γλώσσα της σκέψεως. 

Μια μέρα ο άνθρωπος αποφάσισε να δώσει γραπτώς συμβουλές στον κόκορα. Είναι αρκετές οι συστάσεις που του έκανε, εγώ θα περιοριστώ μονάχα σε έξι, στον αριθμό:

1. Φοβού από τα θηρία τα τελειότερα και από τους ανθρώπους τους ατελέστερους.

2. Φρόντισε να γίνης σοφός, όσον αρκεί δια να δυσπιστής εις την ιδίαν σου σοφίαν. Πρόσεξε όμως να μη τα μάθης όλα, διότι δεν θα πιστεύης πλέον τίποτε.

3. Μην εμπιστεύεσαι εις την φύλαξιν του Θεού. Φύλαττε μόνος σου τον εαυτόν σου και ο Θεός είνε πάντοτε σύμφωνος.

4. Όταν βλέπης ένα επαίτην χωρίς χέρια, να τον ελεής με αφθονίαν. Δυο χέρια ολιγωτέρον, χίλια καλά περισσότερον εις τον κόσμον.  

5. Τα ζώα στηρίζονται ασφαλέστερα με τα ποδιά. Ο άνθρωπος με το κεφάλι και η γυναίκα με την ράχην.

6. Έκλεξε όσον ημπορείς τον τρόπον του θανάτου σου. Ένας ωραίος θάνατος είναι συνήθως η  ευγενεστέρα πράξις της ζωής.