Άγιες μέρες. Έτσι τις λένε αυτές των Χριστουγέννων, από κοντά κι εκείνες πριν και μετά την πρωτοχρονιά. Μέρες ευλογημένες. Της θρησκείας μέρες, γιατί περισσότερο από ποτέ ο άνθρωπος σκέφτεται τον Χριστό, τον Υιό του Θεού. 

Οι μέρες είναι άγιες, οι άνθρωποι γιατί δεν είναι άγιοι; Εδώ σε θέλω. Γιατί να μην αγιάζουν οι άνθρωποι; Γιατί να παίζεται το θέατρο, του παραλόγου το θέατρο, αυτή η μαύρη κωμωδία, όπου ο αμαρτωλός, ο ανίκανος να αποδεχθεί τις επιταγές της ίδιας της θρησκείας του, να αναγνωρίζει την αγιότητα των… ημερών.

Κανονική πλάκα γίνεται. Κοροϊδία σκέτη. Ο πιστός κοροϊδεύει τον εαυτό του, την πίστη του, αλλά και τις άγιες… μέρες. Οι οποίες έρχονται και φεύγουν, κάθε χρόνο, χρόνια ολόκληρα, μια ζωή ολόκληρη, αλλά η αγιότητα τους δεν κάνει περισσότερο χριστιανό τον άνθρωπο.