Διαβάζεις στις ηλεκτρονικές εφημερίδες, αυτά τα σουπερμάρκετ της ”ενημέρωσης” με τίτλους έντονους ότι ΠΕΘΑΝΕ ΓΝΩΣΤΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ. Ποιος να ‘ναι αναρωτιέται ο άλλος. Είναι απίθανο να μη γνωρίζει τον γνωστό ηθοποιό. Πως, δηλαδή, να είναι γνωστός ο ήδη μακαρίτης και να μην τον ξέρει;
Τελικά, το ”ρεπορτάζ” αφορά έναν άγνωστο ηθοποιό. Κάποιον που αν ήταν κάπως γνωστός πριν χρόνια πολλά, είχε ξεχαστεί εντελώς. Ποιος να θυμάται έναν που δεν ήταν ποτέ γνωστός, και δεν θεωρούνταν καλός ηθοποιός.
Γιατί, όμως, σε κάθε θάνατο τα σάιτ υπερβάλουν; Λες να αποδίδουν εύσημα μετά θάνατο σε άγνωστους που τους παρουσιάζουν για γνωστούς; Ακόμα ως διάσημοι χαρακτηρίζονται και καλλιτέχνες που στην καριέρα τους δεν είχαν καταφέρει κάτι το αξιοσημείωτο.
Οι αναρτήσεις γίνονται για να διαβάζονται. Τι, λοιπόν, να γράψουν; Πως πέθανε ένας άσημος; Ένας άγνωστος. Ε, τότε δεν αξίζει καν να ασχοληθούν. Δεν έχει λόγο η αναφορά σε κάποιον άγνωστο, αν ασθένησε, αν έχασε τη μάνα του, αν πέθανε ο ίδιος.
Συμπέρασμα. Με τη ”δημοσιογραφία” των social media πεθαίνουν μόνοι οι γνωστοί. Δεν πεθαίνει κανένας άγνωστος.
Διαβαστε ακομα: