Σπύρος είναι ο φίλος και τον πήρα χθες να του πω τα χρόνια πολλά. Ένας Σπύρος ποδοσφαιρόπληκτος δεκαετίες, όχι τυχαίος. Και όποτε μιλάω μαζί του, το ‘χω πάρει πρέφα ότι γουστάρει μπαλαδοκουβέντα. Ο σχετικός. Ο κατέχων το αντικείμενο.
Αξίζει να συζητάς με άνθρωπο που ξέρει. Που έχει άποψη και την τεκμηριώνει. Ο συγκεκριμένος Σπύρος είναι οπαδός βέβαια. Αμετακίνητος και δεν εννοώ ότι δεν μετακινείται σ’ άλλη ομάδα. Αυτά δεν γίνονται. Εννοώ ότι δεν μειώνεται ποτέ η οπαδοσύνη του και στις πιο μαύρες εποχές της ομάδας του.
Άλλο θέλω να πω. Πάνω στην κουβέντα ο Σπύρος μου το πετάει: Απόψε έχει δυο πολύ καλά παιχνίδια. Θα δει Παναθηναϊκό με Γιάννενα, αναρωτήθηκα; Και ποιο είναι το άλλο ματς; Τα ντέρμπυ των δυο Μάντσεστερ, Γιουνάιτεντ με Σίτυ, και το άλλο της Μαδρίτης, Ρεάλ με Αθλέτικο εννοούσε ο Σπύρος. Πήρες χαμπάρι;
Πήρα, να λες. Του ποδοσφαίρου είναι, αλλά ποδοσφαιρόφιλος διεθνιστής. Πολυεθνικός. Δεν κατάλαβα. Δεν υπάρχουν μόνο πολυεθνικές εταιρείες, αλλά σήμερα στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί και το… κίνημα του ξένου ποδοσφαίρου.
Διαβαστε ακομα: