Η Μπαρτσελώνα έχασε 3-0 στο γήπεδο της (φώτο) από την Γιουβέντους, την οποία είχε κερδίσει στη δική της έδρα με 2-0 μόλις πριν 41 βράδια. Παραμύθι. Καμιά Μπαρτσελώνα δεν κέρδισε, ούτε έχασε από καμιά Γιουβέντους. Αυτή είναι η αλήθεια που αρνείται να την αντιληφθεί ο οπαδός. Ο οπαδός της κάθε ομάδας. Επειδή αν ο οπαδός προσγειωθεί στην πραγματικότητα, αν δεχθεί την αλήθεια, τότε αρνείται την ομάδα του. Την ύπαρξη της ομάδας του.
Ο ποδοσφαιριστής υπάρχει, όχι η ομάδα. Ο ποδοσφαιριστής με το σήμα της ομάδας. Παίζει στο γήπεδο το… σήμα; Η φανέλα. Το όνομα της ομάδας. Όχι, βέβαια. Οι παίκτες κερδίζουν, αυτοί χάνουν. Οι οποίοι παίκτες σήμερα φοράνε την άλφα φανέλα, χθες μια άλλη, αύριο θα την αλλάξουν και μια και δυο και τρεις φορές. Σήμερα κερδίζουν, αύριο χάνουν.
Το θέμα είναι καθαρά θρησκευτικό. Για τον οπαδό, που στη θρησκεία, την κάθε θρησκεία τον λένε πιστό, ο θεός είναι θεός. Είτε κάνει καλό, είτε κακό, στην περίπτωση που ο οπαδός-πιστός χρεώσει στον θεό το σεισμό, την πανδημία, τη φωτιά. Αυτό που λένε θεομηνία. Τη μήνι, την οργή του θεού.
Χάνει και η ομάδα, αλλά φταίνε οι ποδοσφαιριστές, ο διαιτητής, η γκίνια, δεν μας ήθελε η μπάλα. Η ομάδα είναι αήττητη, είναι θεότητα. Είναι υπεράνω ποδοσφαιριστών, προσώπων.
Η απόλυτη τύφλα του οπαδού. Είναι μεγάλη, τεράστια, άξια να αγαπιέται η ομάδα, και το απέδειξε όταν κέρδισε 2-0 εκτός έδρας, όπως η Μπαρτσελώνα την Γιουβέντους. Η ίδια η ομάδα όταν έχασε 3-0 στο δικό της γήπεδο από τον ίδιο αντίπαλο, δεν σταμάτησε να είναι μεγάλη και τεράστια και άξια να αγαπιέται μέχρι θάνατο.
Λάθος να λέει κανείς τυφλό τον άνθρωπο από καταβολής. Δεν είναι τυφλός, και βλέπει, και εννοεί. Ανθρωπάκι είναι.
Διαβαστε ακομα: