Αφήνουνε απ’ έξω τις αχρείαστες λεπτομέρειες. Δεν είμαστε εδώ να ξοδευόμαστε σε επαναλήψεις, να κολλάμε στην οθόνη του υπολογιστή ό,τι αναμασάνε τα ΜΜΕ. Μας ενδιαφέρει η ουσία. Και αυτή προκύπτει μόνο αν λειτουργήσει η συνουσία. Η συνάντηση, δηλαδή, της προσωπικής σκέψης με το γεγονός. Με την είδηση που κυκλοφορεί και αναπαράγεται στα τυφλά. Έτσι, να λέγεται για να λεχθεί. Τίποτα περισσότερο.
Το δικαστήριο προτείνει τεσσάρα σε βάρος του πρώην προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί (1955). Τέσσερα χρόνια φυλακή στον ουγγρικής καταγωγής κοντό με τακούνια (1 μ. 66) αρχηγό κόμματος, ο οποίος πήρε δυνατά πόστα στην πολιτική μέχρι να γίνει κάτοικος στο Μέγαρο (…Μαξίμου) των Ιλυσίων. Président de la République française.
Ούτε καν αναφέρουμε τις πουστιές που έκανε ο σύζυγος της Κάρλα Μπρούνι (1967). Δεν είναι εκεί η ουσία. Αλλά; Η ουσία είναι ότι στη… δημοκρατία, σε καθεστώς όπου εκλέγονται οι λειτουργοί της εξουσίας, αυτός που αναλαμβάνει αφεντικό είναι ο απόλυτα γαμάω. Κάνει ό,τι του γουστάρει και λογαριασμό δεν δίνει σε κανένα. Στο κόμμα του, στους υπουργούς του, στον κόσμο.
Αυτή είναι η ουσία. Και να μην διέπραξε τα εγκλήματα που του καταλογίζουν, ο κάθε Ζαρκοζής έχει τη δυνατότητα- ακριβώς λόγω της εξουσίας του- να πολιτεύεται προς όφελος του προσωπικά και να γράφει στο σλιπάκι της ερωμένης του τα συμφέροντα της χώρας.
Είμαι αθώος, είπε το λαμόγιο. Ο πολιτικός μάρκα μ’ έκαψες. Οι κατηγορίες είναι αχρειότητες, συκοφαντίες κλπ κλπ. Τι να πει; Σημασία έχει πως όποιος κάτσει στη μεγάλη καρέκλα είναι- με δημοκρατικές διαδικασίες- ίδιος τσάρος, βασιλιάς, αυτοκράτωρ, σουλτάνος, δικτάτωρ.
Διαβαστε ακομα: