Η φωτογραφία με ψηλά το δεξί χέρι του Μαραντόνα είναι για βραβείο. Καλλιτεχνικής αξίας. Ο φακός του μαιτρ δεν συνέλαβε απλά μια στιγμή. Αυτή η πόζα είναι μαζεμένη όλη η προσωπική πορεία του αληταρά Αργεντινού στα γήπεδα και έξω από τα γήπεδα.
Ιστορικής σημασίας η ατάκα του Μαραντόνα, όταν σκόραρε με το χέρι στην Αγγλία. Μίλησε για γκολ που μπήκε ”Με το χέρι του Θεού”. Δεν θα το έλεγε αυτό αν ο αντίπαλος ήταν η Βραζιλία ή Ιταλία, η Ρωσία ή η Χιλή. Η Αγγλία ήταν ο εχθρός. Η χώρα που εκπροσωπεί τις μεγάλες δυνάμεις, τις αντιλαϊκές, της αποικιοκρατίας, του καπιταλισμού μπλα μπλα.
Αντιεξουσιαστής, παιδί της αλάνας και της φτώχειας ο Μαραντόνα, θα ανοίξει παρτίδες με τον Κάστρο, όχι με κάποιον δικτάτορα καταγεγραμμένο ακροδεξιό. Στο γήπεδο έβγαζε το ”Αντί” του, ενάντια στο κατεστημένο της FIFA και των οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων. Δεν θα γινόταν θρύλος των γηπέδων αν δεν ήταν ντοπαρισμένος με το επαναστατικό ”Γαμώτο”.
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής ήταν Μέγας ποδοσφαιριστής. Ποτέ δεν θα γινόταν θρύλος της μπάλας, όπως ο Μαραντόνα. Όχι ένα, τρία μουντιάλ να έπαιρνε ο Έλληνας ”Νουρέγιεφ της μπάλας” για την πατρίδα του, δεν θα γνώριζε την αποθέωση που γευόταν σ’ όλη του τη ζωή ο Μαραντόνα. Όχι ένα γκολ με το χέρι, με το χέρι του Θεού, δέκα με το χέρι να έβαζε ο Χατζηπαναγής, κανένα δεν θα ”περνούσε” με τη βοήθεια του Μωάμεθ, με την ευλογία του Βούδα, με την ευχή του Ιησού.
Αυτά που έκανε στο γήπεδο ο Χατζηπαναγής ήταν αδύνατο να τα δεις από άλλον Έλληνα. Κι αν τα ζογκλερικά, τα χορευτικά, τα πολύ μπαλαδόρικα ο Βασίλης του Ηρακλέους τα έκανε με τη φανέλα της Μπαρτσελώνα και βοηθούσε την ομάδα του στην κατάκτηση τίτλων παγκόσμιων, πάλι δεν θα ντυνόταν με την αύρα του Μαραντόνα.
Γιατί ο Χατζηπαναγής ήταν πρόβατο βγαλμένο από στάνη καταδικασμένο να σφαχτεί. Γεννήθηκε χαρισματικός ποδοσφαιριστής, αλλά χωρίς τον τσογλανισμό του Μαραντόνα.
Διαβαστε ακομα: