”Αν μια ελεύθερη κοινωνία είναι ανίκανη να βοηθήσει τους πολλούς που είναι φτωχοί, τότε δεν μπορεί να σώσει τους λίγους που είναι οι πλούσιοι”.
Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Την είπε ο Τζων Κένεντυ (φώτο, με την σύζυγο του Τζάκυ), ο οποίος δολοφονήθηκε το 1963, σα σήμερα 22 Νοεμβρίου. Μεγάλη, πολύ μεγάλη κουβέντα διότι κουβαλάει μεγάλη, πολύ μεγάλη αλήθεια. Παρακαλώ, να ξαναδιαβαστεί η ρήση του Κένεντυ, διότι ίσως να μη γίνεται με την πρώτη η Αποκάλυψη της Αλήθειας της,
Κατ’ αρχήν. Με την εν λόγω ρήση του ο γεννηθείς στο Μπρουκλάιν της Μασαχουσέτης Μάιο του 1917 John F. Kennedy, 35ος προέδρος των ΗΠΑ,τάσσεται υπέρ των πολλών, δηλαδή των πτωχών ή υπέρ των ολίγων, των πλουσίων; Αυτό είναι το ερώτημα. Λάθος το ερώτημα!. Γιατί;
Είμεθα σοβαροί συζητητές, συμποσιακού τύπου, και αδιαφορούμε ποια είναι τα προσωπικά πιστεύω ενός πολιτικού. Ουδεμία σημασία έχει αν ο διαχρονικά αποδεκτός στις ΗΠΑ μακαρίτης πρόεδρος ήταν υπέρ ή κατά αυτής ή άλλης πολιτικής. Κι αν αυτή ή η άλλη πολιτική του πράγματι εφαρμόστηκε. Κι αν, τελικά, απέδωσε προς όφελος των πολλών ή των λίγων.
Να, η αληθινή ανάγνωση στην κουβέντα Κένεντυ: Πτωχοί θα υπάρχουν. Και πλούσιοι. Οι δυο κατηγορίες πάνε πακέτο. Όνειρο απατηλό να κυκλοφορούν μονάχα πλούσιοι σε μια κοινωνία. Ή μονάχα φουκαράδες. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, ούτε στα παραμύθια.
Αν, λοιπόν, ξαναδιαβάσει κανείς την γεμάτη αλήθεια κουβέντα του Κένεντυ, εύκολα την… παρεξηγεί. Μήπως εννοεί ότι είναι απαραίτητο οι πολιτικές παρεμβάσεις του κράτους να ευνοούν τους πλούσιους, διότι μόνο έτσι θα βοηθιούνται οι ασθενέστεροι οικονομικά πολίτες; Μήπως εννοεί πως είναι καταστροφή για τους πτωχούς να μη διευκολύνει το κράτος την επιχειρηματικότητα του μεγάλου κεφαλαίου; Μήπως θεωρεί αντιλαϊκή πολιτική την εχθρικότητα του κράτους ενάντια στην πλουτοκρατία;
Διαβαστε ακομα: