Μια κάποια κυρία με το όνομα Αλεξία Έβερτ είπε κάτι για το ΚΚΕ. Προσβλητικό ή αληθινό, δεν έχει σημασία. Αν μειώνει το παλαιότερο ελληνικό κόμμα και τα στελέχη του ή με την ατάκα της η κόρη του Μιλτιάδη Έβερτ άπλωσε μια αλήθεια. Ναι, δεν έχει καμιά σημασία το τι δημοσιοποιεί ο καθένας. Μετράει άλλο. Ότι είμαστε πίσω.
Τι σημαίνει αυτό; Δεν σηκώνουμε κριτική. Αυτό σημαίνει. Δεν αντέχουμε το σχόλιο, μάλιστα εκείνο το σχόλιο που καλώς ή κακώς εκφράζει την άποψη πολλών άλλων.
Σε πείσμα κάθε λογικής της πανδημίας το ΚΚΕ έκανε πορεία την ημέρα του Πολυτεχνείου και η κυρία Έβερτ, αντιδήμαρχος Αθηναίων, βρήκε την ευκαιρία να ποστάρει το εξής: «Πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με κατσαρίδες και τρωκτικά. Έτσι ήταν, έτσι είναι, έτσι θα ναι!».
Ποια είναι η κυρία Έβερτ; Πολιτικά και κομματικά είναι το τίποτα. Το μηδέν είναι. Κι όμως το ΚΚΕ ταρακουνήθηκε! Η ταραχή γιατί κάποια κυρία, ένα ανύπαρκτο μέγεθος στη δημόσια ζωή, ψέλλισε σχόλιο. Τελικά, απ’ αυτή την ιστορία αποδείχθηκε πως το ΚΚΕ είναι χαρτοπόλεμος. Αέρας σκέτος. Τρόμαξε, ενώ θα περίμενε κανείς να αδιαφορήσει.
Διαβαστε ακομα: