Θρησκεία, ο χώρος του παραμυθιού. Του απίθανου. Της πνευματικής ασυδοσίας. Ότι θέλει λέει ο καθένας. Χωρίς αποδείξεις. Χωρίς επιχειρήματα. Εκτός λογικής. Και είναι μάταιο να σταθεί κανείς με διάλογο, με λόγο, απέναντι στα δήθεν ουρανοκατέβατα της θεούσας. Του θρησκειόπληκτου. Του βαρεμένου πιστού, ο οποίος βέβαια δεν πιστεύει τίποτα το συγκεκριμένο, το ορατό, το χειροπιαστό.

Η πίστη, άλλωστε, βασίζεται στο φόβο ή την ελπίδα και την αυθαίρετη ερμηνεία ή εξήγηση που δίνει στα ιερά κιτάπια του δόγματος του, το οποίο επέλεξε ο πιστός πριν ακόμα γεννηθεί.

Τον κορονοϊό τον είχε προφητεύσει ο Αστερίξ, αυτό ισχυρίστηκε μητροπολίτης από την Κύπρο. Είναι δυνατόν να ειπωθεί τέτοια μπαρούφα; Το ερώτημα είναι ανόητο. Η θρησκεία, η κάθε θρησκεία είναι κάργα στις μπαρούφες. Μπαρούφα, ξεμπαρούφα, έχει μια βάση αυτό που είπε ο παπάς για τον Γαλάτη μυθιστορηματικό ήρωα του πασίγνωστου κόμικ. Ο Άστεριξ είπε την αλήθεια για την πανδημία που μας προέκυψε, όχι ο Οβελίξ.