Ο πόλεμος, ένας από τους πολλούς, τους αμέτρητους της ανθρώπινης Ιστορίας, αυτός που τον είπαν παγκόσμιο, ξεκίνησε Ιούλιο του 1914. Καμιά σημασία έχει ποια ήταν η αφορμή, πάντα υπάρχει –υποτίθεται- μια αφορμή για να ξεκινήσει ο πόλεμος. Που σημαίνει ότι η αναγκαιότητα του πολέμου είναι υπεράνω της αφορμής. Δεν θα ματαιωθεί κανένας πόλεμος επειδή απουσιάζει η… αφορμή. Κι αν συμβεί αυτό, τότε θα ανακαλυφτεί η αφορμή.
Οι νεκροί ήταν 18 εκατομμύρια. Μεγάλο νούμερο, δικαιολογημένα χαρακτηρίζεται παγκόσμιος στην εποχή του, μάλιστα όταν μπλέχτηκαν αρκετές χώρες. Από τη μια, η Αντάντ, (Entente Cordiale) η “Εγκάρδια Συνεννόηση”, δηλαδή η Βρετανική αυτοκρατορία με τις αποικίες της, η Γαλλία, η Ιταλία (από το 1915), η Ρωσία (μέχρι το 1918), οι ΗΠΑ (από το 1917),η Σερβία, η Ρουμανία, το Μαυροβούνιο, το Βέλγιο, η Πορτογαλία (από το 1916), η Ελλάδα (από το 1917), η Ιαπωνία, η Δημοκρατική Κίνα (Ταϊβάν). Από την άλλη, η Γερμανία, η Αυστροουγγαρική αυτοκρατορία, η Οθωμανική αυτοκρατορία και η Βουλγαρία.
Δεν είναι μόνο οι 18 εκ. νεκροί και οι περισσότεροι από 19 εκ. τραυματίες. Είναι η κατάρα του πολέμου, αυτή η αρρώστια που κληρονόμησε το ανθρώπινο γένος από καταβολής, για να του σπαταλάει τη ζωή. Γλυτώνουν πολλοί το θάνατο, άλλοι κάποιο κουσούρι στο σώμα, αλλά όλοι είναι καταδικασμένοι να γίνει συντρίμμια η ζωή τους με τον πόλεμο.
Το 1918, σα σήμερα 11 Νοεμβρίου, η Γερμανία υπέγραψε ανακωχή και τέλειωσε αυτή η παρτίδα. Με την εκεχειρία ο Α΄ παγκόσμιος πόλεμος. Ακολούθησε μετά από δυο δεκαετίες ένας άλλος παγκόσμιος πόλεμος. Που κι αυτός έδωσε… λύσεις στους λαούς του Θεού. Δεν βγάζουμε ποτέ από τον λογαριασμό ότι οι αντίπαλοι στη μάχη πιστεύουν στον ίδιο τον μοναδικό Θεό. Αυτόν επικαλούνται, σ’ αυτόν προσεύχονται, απ’ αυτόν ζητάνε βοήθεια πριν ορμήξουν στον εχθρό.
Διαβαστε ακομα: