Ο κορονοϊός μας άλλαξε τη ζωή. Και μόνο ότι μας περιόρισε στο σπίτι και μας υποχρεώνει να παίρνουμε μέτρα προστασίας όταν βγαίνουμε έξω, είναι αρκετό να συμφωνήσουμε πόσο έχει επηρεάσει την καθημερινότητα μας. Και τη σκέψη μας. Γιατί έτσι ή αλλοιώς το μικρόβιο ακουμπάει στην τσέπη μας.
Ο προβληματισμός αφορά όλους μας. Εργαζόμενους και συνταξιούχους, επιχειρηματίες και εισοδηματίες. Ποια θα είναι η επόμενη σελίδα; Άγνωστο έργο. Που θα καταλήξει το πράμα; Άγνωστο το σενάριο.
Και βγαίνουν στη σέντρα άτομα διαλεχτά και μετρημένα, στοχαστές και κοινωνιολόγοι, και λένε, με επιχειρήματα διανουμενίστικα και κουλτουριάρικα, πως ευτυχώς που μας κλήρωσε η πανδημία. Ότι, δηλαδή, ο κορονοϊός δεν ωφελεί να τον αντιμετώπιζουμε ως κατάρα, διότι είναι και… ευχή.
Ποιοι είμαστε, ανθρωπάκια είμαστε μπροστά στο μεγαλείο της φύσης. Χρειάζεται, λοιπόν, ταπεινοφροσύνη, να αποδεχόμαστε ό,τι συμβαίνει και αφορά την ύπαρξη μας. Με άλλα λόγια, και να μη λέμε πολλά, ο κορονοϊός είναι μια… ευκαιρία μοναδική να επιστρέψουμε στον εαυτό μας. Να προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή με τον εσώτερο εαυτό μας.
Κάπως έτσι, όχι ακριβώς επί λέξει όπως τα μεταφέρω, τα λένε οι σοφοί του καιρού μας που αισθάνονται την ανάγκη να προβληματιστούν για πάρτη μας.
Διαβαστε ακομα: