Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ πάντα την ήθελα για γιαγιά μου. Την θεωρούσα καλοσυνάτη, έξυπνη, με χιούμορ και ανήσυχο πνεύμα. Όταν πριν δύο περίπου χρόνια την είδα στην ταινία Mary Poppins returns, σε ένα μικρό ρόλο προς το τέλος, ενθουσιάστηκα. “Μα, στα 93 της παίζει ακόμα;”, σκέφτηκα.
Λοιπόν που λέτε, η Angela Lansbury είναι 95 τώρα, υπέροχη, αστραφτερή και με μυαλό ξυράφι. Όταν την ρωτούν ποιο είναι το μυστικό της, απαντάει: “Προσέχω τι βάζω στο στόμα μου, περπατάω, δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση, ασχολούμαι με τον κήπο μου, ακούω μουσική, παίζω πιάνο, διαβάζω και λύνω σταυρόλεξα”.
Η dame Angela Brigid Lansbury γεννήθηκε 16 Οκτωβρίου 1925 και είναι Αμερικανίδα – γεννημένη στην Αγγλία – ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Γεννήθηκε στο Λονδίνο, η μητέρα της Moyna Macgill ήταν ηθοποιός και ο πατέρας της Edgar Lansbury, πολιτικός στο κόμμα των εργατικών. Το 1940 προκειμένου να αποφύγει τον πόλεμο μεταφέρθηκε στις Η.Π.Α., όπου σπούδασε υποκριτική στην Νέα Υόρκη. Το 1942 υπέγραψε συμβόλαιο με την Metro-Goldwyn-Mayer. Ήταν δε τόσο τυχερή που ο πρώτος της ρόλος ήταν στην ταινία του George Cukor “Εφιάλτης” (Gaslight, 1944). Η ερμηνεία της στην ταινία, όπου υποδυόταν την αδίστακτη υπηρέτρια της Ίνγκριντ Μπέργκμαν, επαινέθηκε από τους κριτικούς και της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου.
Όλοι πια μιλούσαν γι’ αυτήν από την πρώτη της κιόλας εμφάνιση. Συνέχισε να εμφανίζεται σε ταινίες της MGM, αλλά σε δευτερεύοντες ρόλους και το συμβόλαιό της έληξε το 1952. Από ‘κει κι έπειτα η καριέρα της άνθισε τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο. Η ερμηνεία της στην ταινία Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας (The Manchurian Candidate, 1962) χαρακτηρίστηκε ως μια από τις καλύτερες στην καριέρα της, ενώ η ενασχόλησή της με το μιούζικαλ – τραγουδάει υπέροχα – την καθιέρωσε κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Το 1966 η ερμηνεία της στο μιούζικαλ “Mame” της χάρισε πολλά βραβεία και την έκανε Gay icon.
Κατά τη δεκαετία του ’80 μεταπήδησε στο χώρο της τηλεόρασης αναλαμβάνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά Συγγραφέας ντετέκτιβ (Murder She Wrote, 1984) που προβλήθηκε για 12 χρόνια και τις χάρισε 18 υποψηφιότητες για Βραβείο Emmy – το οποίο όμως ποτέ δεν πήρε. Η σειρά έκανε τεράστια επιτυχία. “Ξέρετε γιατί είχε επιτυχία; Γιατί ποτέ δεν δείξαμε βία ή αίμα”, έχει πει η ίδια.
Υπήρξε επίσης υποψήφια για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου τρεις φορές για τις ταινίες Εφιάλτης (Gaslight, 1944), Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι (The Picture of Dorian Gray, 1945) και Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας (The Manchurian Candidate, 1962), και τελικά…
