Είμαι εναντίον των μαθητικών καταλήψεων. Μου αξίζει να φάω ξύλο; Αυτό βλέπω. Όποιος διαφωνεί με τις αλητείες- έτσι τις χαρακτηρίζω τις καταλήψεις- δέχεται επίθεση. Τον θεωρούν εχθρό των μαθητών, ενάντιο των μαθητικών αιτημάτων. Και είναι υπόλογος κοινωνικά και πολιτικά. Κλασική περίπτωση φασιστικής συμπεριφοράς αυτή σε βάρος όσων τάσσονται κατά των καταλήψεων.
Αν δεχθούμε ότι η κατάληψη είναι μια νταηλήδικη και ξεκάθαρη αντιδημοκρατική ενέργεια- που είναι χωρίς συζήτηση- το χειρώτερο είναι το άλλο. Το πλέον καταστροφικό για τη νεολαία. Το γλείψιμο που πέφτει από κάποια κόμματα. Η σπάτουλα στα… αγωνιζόμενα παιδιά.
Φοβερό. Να δίνουν συχαρήκια σε ανήλικους πολίτες γιατί εγκληματούν. Γιατί καταστρέφουν δημόσια περιουσία. Γιατί απαγορεύουν να γίνεται μάθημα σε δασκάλους και συμμαθητές. Είναι το ίδιο σα να επιδοκιμάζουν πολιτικοί και πρώην υπουργοί τον ποδοσφαιρικό χουλιγκανισμό.
Διαβαστε ακομα: