Ο κόσμος σήμερα δεν ερωτεύεται. Δεν συνουσιάζεται. Η μελαγχολική αλήθεια που χαρακτηρίζει ανησυχητικά τον αιώνα μας. Τι συμβαίνει; Οι άνθρωποι δεν κάνουν σεξ, δεν καίγονται όπως παλιά. Κάτι φταίει. Κάτι έχει στραβώσει. Κι αυτή η κατάσταση δίνει παντοτινή ζωή στο μπουρδέλο. Το πληρωτικό είναι πάντα μια λύση.
Φταίει η γυναίκα;…, αναρωτιέται κανείς. Μήπως, όμως, εκείνος που πρέπει να καταδικάσουμε είναι ο άντρας.
Όχι, σε καμιά περίπτωση. Δεν είναι το πρόβλημα ο άντρας γιατί δεν σμίγουν τα κορμιά, αφού ξεπέρασε πλέον το μισό αιώνα και βάλε η απόσταση από την περιβόητη σεξουαλική απελευθέρωση. Σήμερα, λοιπόν, όλα λέγονται, όλα… φαίνονται και να σημειωθεί τούτο επίσης: Ο κόσμος έστειλε στο διάολο πολλά από τα ταμπού- κοινωνικά και θρησκευτικά- που λειτουργούσαν αρνητικά στην επιθυμία για σεξ. Κι όμως! Κυκλοφορούν πολλά κορίτσια αχάλαστα, παρθένα. Πολλές γυναίκες είναι στη δίαιτα, στη στέρηση, στην αποχή, όπως θες το λες, επειδή απλά δεν έχουν στο μυαλό τους στο γλυκό σιρόπι. Και, βέβαια – δεν το βγάζουμε αυτό από το λογαριασμό- γιατί σήμερα κομπλάρει τον άντρα ο τρόπος που η γυναίκα ντύνεται, μιλάει, συμπεριφέρεται γενικώς.
Ο άντρας ήταν πάντα ο μαλάκας. Ήθελε το ερέθισμα από την άλλη. Να του στείλει πρώτα το ”μήνυμα” η γυναίκα και μετά να την φλερτάρει. Μετά να μπουκάρει.
Κάποτε το μάτι της γυναίκας ήταν φωλιά ερωτισμού. Σε ‘καιγε. Εποχές που η θηλυκιά ήταν σεμνή, δειλή, όμως κάργα σε ερωτική επιθυμία, που διαχεόταν ολόγυρα με τον αιθέρα της. Μιλάω για εκείνο το ”άρωμα” της γυναίκας που δεν έχει σχέση με κολώνιες και καλλυντικά. Εκείνες τις οσμές που σε βαράνε στο κεφάλι και θες να ορμήξεις, όπως ο σκύλος που μυρίζει το κάτουρο της σκύλας στις μέρες της.
Σήμερα η γυναίκα, άσε στην άκρη τις πουτανίτσες τις μοντέλες με τη ψεύτικη θηλυκότητα, μοιάζει με τον… άνδρα. Ίδια συμπεριφορά, ίδιο λεξιλόγιο, και μια επιθετικότητα, μια αναίδεια που σχεδόν τρομοκρατεί τον άλλον. Άντε να χαθείς, κυρά μου…
Πώς θα γίνει, δηλαδή. Η γυναίκα πρέπει να σε προκαλέσει, πιο σωστά να προκαλεί, και να μην παραπαίρνει ”πρωτοβουλίες” εκείνη. Ας περιοριστεί στο να τραβάει την αρσενική προσοχή με το κορμί της, την περπατησιά της, την τσαχπινιά της. Όταν, όμως, φοράει κοστούμι αντρικό, αλλά και με τα γυναικεία ρούχα παριστάνει ότι είναι… συνάδελφος, μια από τα ίδια στο όνομα της… ισότητας των δυο φύλων, τότε πάει περίπατο η ερωτική πρόκληση.
Έχει και η γυναίκα τις δικαιολογίες της. Δεν αποφασίζει η ίδια, αλλά η εποχή της, που την οδήγησε στη χειραφέτηση, στην ανεξαρτησία, την απελευθέρωση, όλα τούτα τα περίεργα που έχουν και τα… κακά τους μαζί με τα καλά τους.
Διαβαστε ακομα:
