Ο Μητσοτάκης έτεινε χείρα φιλίας στον Ερντογάν. Αστείο; Όχι, βέβαια. Ο Τούρκος απειλεί και δεν μένει στα λόγια, και ο Έλληνας πρωθυπουργός ενεργεί απέναντι στο κτήνος λες κι αυτό καταλαβαίνει από τις έννοιες γειτονία, φιλία, ειρήνη κι άλλα τέτοια ρομαντικά.
Έτσι είναι η ζωή, θα πει ο προσγειωμένος στην πραγματικότητα. Που σημαίνει ότι ο κάθε Ερντογάν στη θέση του έτσι θα ξηγιόταν στην Ελλάδα. Το αυτό ισχύει για τον Μητσοτάκη. Κι ένας άλλος Έλληνας πρωθυπουργός θα είχε την ίδια πολιτική σήμερα στην κρίση με την Τουρκία.
Που κολλάει ο ΠΑΟΚ, με καταγωγή από Κωνσταντινούπολη; Και για να είμεθα σωστοί, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ, τουτέστιν η ανώνυμη εταιρεία ποδοσφαίρου, που αποφάσισε να αλλάξει χρώμα στη φανέλα για να τιμήσει το 1821. Το ασπρόμαυρο να γίνει γαλάζιο, το χρώμα της πατρίδας μας. Και τη φανέλα με το εθνικό χρώμα να τη φοράνε οι… φιλέλληνες ποδοσφαιριστές που έχουν συμβόλαιο με την ΠΑΕ, Κρέσπο, Βαρελά, Ζίφκοβιτς, Μπίσεσβαρ, Καντουρί και σία.
Δεν μ’ αρέσει. Η ποδοσφαιρική επιχείρηση, όπως είναι ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ κ.α.
να επιδεικνύουν δραστηριότητες φιλανθρωπικές, εθνικές κ.α., ξένες με την ταυτότητα τους. Ο ΠΑΟΚ- και η καθε ΠΑΕ -είναι μπίζνα που εμπορεύεται το γηπεδικό show. Όταν η ΠΑΕ στέλνει τους παίκτες π.χ. σε ορφανοτροφεία ή συμμετέχει σε προσφορά αίματος, πουλάει το παραμύθι ότι είναι φορέας αθλητικός, που δεν είναι, ότι εκπροσωπεί φιλάθλους, ενώ ακολουθείται από οπαδούς, και οργανωμένους, δηλαδή με παραβατική συμπεριφορά.
Η ελληνική ΠΑΕ δεν τιμάει το ποδόσφαιρο. Η ελληνική ΠΑΕ συμμετέχει σε πρωτάθλημα που χειραγωγείται λες από εγκληματική οργάνωση. Η ελληνική ΠΑΕ είναι ιδιοκτησία επώνυμου που με το παραμικρό κατηγορεί με βαρύτατους χαρακτηρισμούς τους αντιπάλους του. Η ελληνική ΠΑΕ πρώτα να κερδίσει το στοίχημα της ηθικής της αποκατάστασης και μετά -γιατί, όχι;- να κάνει επίδειξη ευαισθησίας σε θέματα κοινωνικά, πολιτικά, πατριωτικά, ιστορικά.
Διαβαστε ακομα: