Κάποιο σουηδόπουλο έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ στο επί κοντώ. Σιγά το πράμα. Εννοώ, για να μην παρεξηγηθώ, ότι το κατόρθωμα περνάει στο ντούκου. Άντε να το κρατήσουν για μια ώρα, για μια μέρα τα ΜΜΕ, που ατάκα θα πάνε στη συνέχεια για άλλα. Μια κωλομεταγραφή γίνεται άγνωστου ποδοσφαιριστή και γίνεται πρωτοσέλιδη. Και θα ξαναγίνει πρωτοσέλιδη αν χαλάσει η μεταγραφή.
Και δέκαμ και είκοσι χρόνια μετά τον πόλεμο ένα παγκόσμιο ρεκόρ στο στίβο συγκινούσε. Προκαλούσε αίσθηση. Θαυμασμό. Πέρναγε π.χ. τα 5 μέτρα ο άλτης και το σύμπαν έλεγε Ωωωωω… Σήμερα καβαλάει με το κοντάρι και τα έξι μέτρα και ο κόσμος ξύνεται.
Στο φινάλε τα παγκόσμια ρεκόρ πάντα θα σπάνε. Είναι αδύνατον να παραμένουν στη λίστα. Θα αναρωτηθεί ο αφελής ”Και πότε θα σταματήσει το… ρεκόρ, μέχρι που θα πάει;… ”. Δεν υπάρχει όριο! Πάντα κάποιος θα τρέξει γρηγορότερα, θα πηδήξει ψηλώτερα, θα ρίξει το ακόντιο ή τη σφαίρα παραπέρα. Δεν υπάρχει όριο!
Γεννήθηκε στις ΗΠΑ από Γάλλο πατέρα ο Σουηδός Αρμάντ- Μόντο- Ντουμπλάντις που στη Ρώμη πέρασε τα 6μ. 15. Κατέρριψε το 6μ. 14 του Ουκρανού Σεργέι Μπούμπκα από το 1994. Ο 21χρονος Σουηδός από τον περασμένο Φεβρουάριο είναι ο κάτοχος με 6μ. 17 και του παγκόσμιου ρεκόρ στον κλειστό στίβο.
Διαβαστε ακομα: