Τελικά, ο Ερντογάν θα το τραβήξει κι άλλο, θα βαρέσει πρώτος την πιστολιά και θα φάει το κεφάλι του ή θα κάνει πίσω με άδεια χέρια. Αυτό είναι το ερώτημα. 

Να βαρέσει πρώτη η Ελλάδα, δεν παίζει τέτοιο σενάριο. Να ”απαντήσει”, δηλαδή, στις ανοικτές προκλήσεις της Τουρκίας και να παίξει έτσι το παιχνίδι με τους όρους του Ερντογάν. Το ζητούμενο, λοιπόν, μετά την ”προειδοποίηση”- θέλοντας και μη- της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και τη στάση των ΗΠΑ και Γερμανίας, είναι τι θα κάνει ο σουλτάνος. Θα αγνοήσει τους πάντες, ακόμα και την πρώτη πολεμική δύναμη της Ευρώπης, της Γαλλίας, η οποία πλέον μπήκε στα ίσα στο έργο, ως Γαλλία, όχι ως κομμάτι της Ευρώπης, και μετά βέβαια από ”συμφωνία” με την ελληνική πλευρά.

Η λογική σκέψη είναι ότι ο Ερντογάν αν δεν πάρει τουλάχιστον τα μισά απ’ αυτά που διεκδικεί, δεν θα κάνει πίσω. Που σημαίνει πως αν δεν ικανοποιηθεί με τις εγγυήσεις που θα του δώσουν- σε διπλωματικό επίπεδο- θα περάσει με κόκκινο. Τι, δηλαδή; Έκανε ό,τι έκανε και με σκυφτό κεφάλι την κάνει γυριστή, μάλιστα χωρίς να τολμήσει να ποντάρει σε κάποιας άλφα έκτασης θερμό επεισόδιο; 

Μην παραγνωρίζουμε ότι ο Ερντογάν είναι δικτάτωρ. Κανονικός σουλτάνος. Ναι μεν εκλεγμένος, αλλά κάνει ό,τι γουστάρει νόμιμα. Αυτός και μόνο αυτός αποφασίζει να κλείσει κόσμο φυλακή, να βάλει λουκέτο σε ΜΜΕ, να στείλει στρατά εδώ κι εκεί κλπ. Χωρίς υπερβολή με την εξουσία που έχει το άτομο βρίσκεται σαλταρισμένος. Σε παράκρουση. Κανέναν δεν υπολογίζει. Κανέναν δεν έχει άξιο να του ζητήσει το λόγο αύριο γιατί υποχώρησε. Γιατί τα μάζεψε κι έφυγε σα βρεγμένη γάτα από το ΑΙγαίο, μετά από πίεση της Ευρώπης, της Γαλλίας. Γιατί χάρισε μια μεγάλη νίκη στους Έλληνες.