Να τον χειροκροτήσει τον ποδοσφαιριστή ο οπαδός στην εξέδρα. Γιατί, όχι; Όπως αξίζει το χειροκρότημα ο ηθοποιός στο θέατρο, ο ταχυδακτυλουργός στο τσίρκο, η χορεύτρια στο καμπαρέ. Να χαρίσει το χειροκρότημα ο οπαδός στον ποδοσφαιριστή μετά από εντυπωσιακή προσπάθεια, για το γκολ που πέτυχε. Γιατί, όχι; Μια διευκρίνηση…

… Ο ποδοσφαιριστής είναι μισθοφόρος. Παίζει σ’ αυτήν ή την άλλη ομάδα διότι αυτήν επέλεξε. Δεν είναι πατριώτης, ούτε με την ομάδα τον συνδέουν εθνικά ή ιδεολογικά, ηθικά ή άλλου είδους συναισθηματικά κολλήματα. Παίζει για τα λεφτά. Ο οπαδός, όμως, τον χειροκροτεί για την αποτελεσματική του προσπάθεια, για την καλή του απόδοση, επειδή ωφελήθηκε η ομάδα. Όχι γιατί εκφράζει την εκτίμηση του στην αξία του ποδοσφαιριστή.

Αν σοκάρει ο χαρακτηρισμός του μισθοφόρου, του επαγγελματία φαντάρου, υπάρχει και ο παρόμοιος του… λεγεωνάριου. Το ίδιο είναι. Λέξη που προέρχεται από τον στρατιώτη της ρωμαϊκής λεγεώνας. 

Ο γεννηθείς στη Νορβηγία Ομάρ Ελαμπντελαουί φεύγει από τον Ολυμπιακό και πάει Γαλατά Σαράι. Μοιάζει με… τσιγγάνο ο ποδοσφαιριστής. Σήμερα εδώ, αύριο εκεί. Κι όμως, η ΠΑΕ Ολυμπιακός, όπως όλα τα κλαμπ, λανσάρουν το παραμύθι της ”οικογένειας”. Ότι η ομάδα είναι ”αγία οικογένεια”, ότι ο Ομάρ παραμένει στην… οικογένεια του Ολυμπιακού. Δεν υπάρχει αυτό.

Αμέτρητοι στον αριθμό οι… μισθοφόροι που έρχονται και φεύγουν από μια ομάδα. Και οι οποίοι όταν θα φύγουν δεν έχουν καμιά σχέση με την… οικογένεια. Με μια από τις όσες… οικογένειες γνωρίσουν ως μισθοφόροι στην επαγγελματική τους καριέρα.

Στη φώτο, με την πρασινομάτα σύζυγο του ο 29χρονος μουσουλμάνος Ομάρ, που ξεκίνησε το 2011 από την Μάντσεστερ Σίτυ, στην οποία ποτέ δεν έπαιξε. Δόθηκε δανεικός σε τρεις ομάδες και από μια απ’ αυτές, την Άιντραχτ Μπράουνσβάιχ τον πήρε το 2014 ο Ολυμπιακός, που για ένα διάστημα, το 2017, τον έδωσε δανεικό στην αγγλική Χαλ.