Ο ορισμός του απόλυτου ρατσισμού. Είμαι εγώ ο καλός, εσύ δεν είσαι σαν κι εμένα. Είμαι εγώ ανώτερος πνευματικά, ιδεολογικά, ηθικά, υπερέχω ποιοτικά ως άνθρωπος σε σύγκριση με σένα.
Ο ρατσισμός του αυτοαποκαλούμενου αριστερού. Αυτουνού ο οποίος δεν δέχεται ότι η κάθε άλλη πολιτική και ανθρωπιστική προσέγγιση του οποιουδήποτε στέκεται στο ίδιο ύψος μ΄ εκείνη του αριστερού.
Μου βγήκαν τούτες οι εισαγωγικές αράδες με αφορμή άρθρο στην εφημερίδα Τα Νέα της πρώην συριζαίας και πάντα αριστερής- πασίγνωστης και κομματικά ανύπαρκτης -κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία για τα 202 θύματα στην πυρκαγιά στο Μάτι τα χώνει στους κυβερνητικούς άλλοτε συντρόφους της.
”… Κι είναι βαθιά ανήθικο και ποταπό να προκρίνεις τα προσωπικά σου οφέλη και την πολιτική σκοπιμότητα, εγκαταλείποντας ανθρώπινες ζωές που θα μπορούσες να σώσεις και επιδιώκοντας να μην υποστείς συνέπειες.
Η Αριστερά που στο όνομα της κάποιοι έχτισαν πολιτικές καριέρες, έχει διαχρονικά συνδεθεί με τον ανθρωπισμό, την ανιδιοτέλεια και την ευθύνη.
Για εκείνους που με τόση απανθρωπιά, τυχοδιωκτισμό κι ανευθυνότητα συνέπραξαν σε αυτό το έγκλημα, δεν υπάρχει κανέναν «ηθικό πλεονέκτημα». Και, δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε ίχνος ντροπής”.
Αυτά αναφέρει η αρχηγός του κόμματος ”Πλεύση” στις τρεις τελευταίες παραγράφους του άρθρου της για τις ευθύνες της κυβέρνησης Τσίπρα, οι υπέυθυνοι της οποίας και αδιαφόρησαν για την καταστροφική φωτιά και κρύφτηκαν και παρέμβηκαν στη δικαιοσύνη για να γλυτώασουν την τιμωρία. Ο δε τότε πρωθυπουργός αμέσως μετά το Μάτι πήγε λαμογιάρικα διακοπές με τη θαλαμηγό εφοπλιστή.
Το ζήτημα δεν είναι αν πράγματι ή όχι έχουν… αριστερή συνείδηση οι συριζαίοι, αλλά αν έκαναν το καθήκον τους. Και- στο φινάλε- στις κάλτσες μας αν οι τότε κυβερνητικοί υπεύθυνοι είναι πραγματικοί ή μαϊμού αριστεροί.
Διαβάστε ακόμα: